Şükür Şiiri - Sinan Oğuzhan

ŞÜKÜR

Yıllar oldu yıllar Nur sultana tebaa olalı
Sultanımın tebaasında her dem nefes alalı
Sultanımın varlığına Yaradan’a şükrederim
An nur yüzünü görmek hayalim kal’den beri
Bir kez olsun el öpmek, yüz sürmek muradım
Yaradan başta her an Nur zikrinde yanar iken
Sokakta köpekten bile utanmam medet umarım
Ne benlik kaldı, ne onur, ne gurur Nur’u sorarım
İçimde bir Nur yangını alemde döner dolanırım

Geçen ulaşmış Nur’a ben kulundan haber yine
Haberdar olmuş tekrar naçizane varlığımdan
Hürmetler içinde muradımızı ilan etmiştik
Yoluna kellemizi koyduk hesapsız, kitapsız
Bir ömür canımız kapına kul eyledik dedik
Varlığımız nur varlığına heba olsun istedik

Acem oğlanları cümle beden yuyarken nazar ile
Arzu ednam eylemiş, bunmuş kelam etmiş
Ben Kelp kuluna bir an yine de ihsan eylemiş
An den olmaz muradına mazhar, kulluk bilsin
Beklesin ölmez ise Nasrettin hocanın eşeği ile
Belki bir nefeslik hayalen zuhur ederim demiş.

Aldık cevabı yanarken nura sevinç içinde
Bir daha yandık dönebilen sonsuz müjdeye
Devşirme acem kullarından yer bulamazsakta
Bize kulluk yaraşır, Nur’a kal’de söz verdik
Yaradan bilir elbet nur hükmünün hesabını
Yanacak da olsak bu yangından beter olmaz
Bir deli kul isek hesap etmez geri veririz bu canı

14.09.2010 21.35
Ankara evim