Şükür Şiiri - Metin Toprak

______________Şükür Allahım şükür
______________Verdiğin nimetlere şükür

Vermişsin herkese
Görelim
Bilelim diye dünyayı
İki göz
Ah!
Kendine çeker en büyük payı
İnsanda ki
Çıkarcı
Hasis öz
.....
Başını kaldırmaz yerden,ırgat
Çekinir
Görünmesinden çapaklarının
Yaralardan..
Patronun,döner fıldır fıldır
Haramiliğe
Lens takar beğenmeyip rengini
Avrupalardan
......
'Sevme,acıtıyorsun
Okşama yüzümü,saçlarımı'
Diye bağırır çocuk
Havada kalır
Kucaklamaya uzanmış
Nasırlı elleri
Temizlikçi kadının

Ötelerde
Ojeli,uzun tırnaklı eller
Üşenir
Kalkmaz sevmeye
Sevgiye aç bir kedi gibi sırnaşan başa
Zaman bulamayan
Övünmekten
Böbürlenmekten
Bilmem ne?
(haram) Zade olan
Adının
.....
Kader bu ya
Aynı zamanda
Aynı şehirde
İki bebek doğar,kalpleri delik
Yoksulun, tek umududur yarına dair
Varsılın,zevk sonucudur,bir gecelik
Kâbusa dönüşür,işsiz için rüya
İşveren için,ayağa kalkar dünya
.....
Ah
Fukara ölümü bu
Herşey gibi,gözyaşından da yoksundur
Kurumuş olsa da göz pınarları
İçin için ağlar
Defnederken bebeğini
Toprağa

Ötekini siler,şair
Bulur kendini,gayri ihtiyari
Hiç ama hiç
Duyulmamış sözlerle küfrederken
Bu adaletsiz çağa
....
Şükür Allahım şükür
de
Memnunum diyemem

N’olur,gör de
Şu adaletsizliğe
Bir de sen tükür.

kutbo
Adana.16.09.2009