Önce sessizlikte suskunluğu dinler insan.
Sonra suskunluğun duyuşunda susar.
Önce sessizliği susturur.
Sonra sessizliğin bir ses olduğunu,
sükunetin dirilişinde duyar.
Önce düşünmek ister.
Sonra düşüncenin sesi,
İstekleri susturur.
Bakışlarına yoklukta bir var yoklar.
Düşüncede vardır bir an.
Sonra bir an hükmeden seste.
Önce bakışlarını derinleştirir duymak için.
Sonra görüşlerinden bir sestir kalbe dokunan.
Önce kelimeler tükenir dilde.
Sonra hecelerde kelimesiz türer.
Susar, suskunluğa.
Yine seste ses.
İçinden bir yankı olabilmek içindir sessizce.
Kayıt Tarihi : 9.2.2013 22:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!