anlamanın bir saati varmış,
geç kalmak kendime özgü bir ibadet gibi
herkes bir şey satıyor,
boşluk bile fiyat biçmiş kendine
hava ağır, nefes pahalı
tanrının adıyla söylenen her cümlede
bir yankı eksiliyor içimden
zincir düşüncede başlar, bileğe iner
kurtulmak mı istiyorum,
yoksa zincirin sesini mi seviyorum, emin değilim
gözlerim kapalı
karanlık, gördüğüm tek dürüstlük
ışık hep bir şey saklıyor,
gölge değil suçlu olan
uyku yıkıntı altında bir şehir gibi
rüyalar haber veriyor
gerçekler ise geç bildiriyor
tanrı adına konuşanlar
tanrıyı sessizliğe alıştırıyor
ben artık dua etmiyorum,
sükûnet ölülerde daha uygun bir ses
ve ben,
hâlâ sakin olamıyorum
çünkü diriyim!
Kayıt Tarihi : 7.11.2025 03:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ışıldayan kolları vardır,
anladım ki;
umut insanın en karmaşık güzelliğidir,
peki o halde dahi,
içimdeki şeytanın yollarına,
kırmızı halılar seren kim…
ki sonunda tükürdüm kalbimi,
ağzımda çivit mavi boya tadı,
süzüldü gözyaşı gibi,
dudağımın kenarından çeneme,
veremli bir aşkın ağzından,
gül kusması misal...,
bakışlarımı yaşama diktiğim gün,
kara kuru,
soğuk bir şubat öğlesi,
kanadından yedi tüyü yolunmuş martının,
doymuştu kalbi özgürlüğe…,
kafese susamıştı...,
ah,
TÜM YORUMLAR (1)