mücellâ alnını karşılarken bir vahşi çiçek
hummalı bakışları gözlerine serer en narin sebepler
seni, tarihi yıpranmış bir yaprağa sorsam, güler yüzü...
eskimiş sahifeleri kızıl kaleme kotarılmış aç gözler
bana kahrımı anımsatacak rüzgârı ıhtırsa da,
hummalı gölgeme gömdüler şu kadavra ruhumu..
iniltileri gökyüzünü çıldırtacak çocuğun yetim ağlayığı
sahibim olsa, köle çarşısında sen züleyha'ya satılsam
avuçlarında sunsa zehrimi habeşli bir köle...
mersiyemi yazan elin kalemi ellerinde kırılsa da,
güz vakti kabrime yansın çocukluğumdan bir ağıt
kefensiz ruhumu belki dineltir...
Kayıt Tarihi : 26.10.2008 16:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!