Sükûnet-İ Ömrümün Son Sahnesi

Hayatımın ilk sahnesinde başlamıştı gitmeler…

En sevdiğimi,
Annemi yanımdan alan bir ses,
Babamı özlettiren son kahkaha!
Aşk-ı alev…

Şimdi de yar mı kaldı çok gördüğün ‘ kader! ’
Al!
Onu da al!

Gidenler baştan yazılmış yarım kalanıma,
Köşk-ü acıma,

(ben de gitsem …)

Kalsam ne değişecek ‘kader’!

Bakamıyorum gidenlerime!
Kalanlarıma!
Yarım kalan hayatıma
- Okuyamıyorum güftelerimden!
- Aşk-ı şansızlığıma …

Bir yer ki tıkanıyorum işte,
Sevdamdan!

Gideceğimden de
Vazgeçemedim…

Zorladın sen beni kader!
Zevk-i sefana …

Şimdi seni baştan yazsam;

Bilirim yine alacaksın elimden
O en çok sevdiğim çizgi filmimi,

Oyun karakterlerimi …

En çok sevdiğim şehri,

Sinema çıkışı baktığım o güzel gözleri,

Belki de sıcacık içtiğim kahveleri …

(Gönlümde kalsa)

Vuracaksın sol yanıma
‘Öl! ’ diye
Be kader…

Ah-ı kader …

Ölmem ‘kader! ’
…
Sevdamdan yaşarım!
İpek saçları düşünerek yaşarım!
Bahçeli evimde kurduğum düşlerimle yaşarım!
Aşk-ı hatıralar bende …

Sana inat,
Güle güle yaşarım be kader!

Gönlümün hükmü bende …

O zaman da özgürdüm severken …

Künyem onurumda,
Sevdam içimde,
Dönmeyi bekledim kader!

Aşk-ı sabırlar bende! ! !

Yaşayarak ölmeyi
Sen verdin bana!

Gecenin gülen yüzünü göster,

Katran- ı kader!

Özgürüm!
Öyle ya sevdamdan uzak…
….
Sen beni baştan öldürdün …

İnce ince,
Yaşatsan özgürlüğünde …
Ne yazar ‘kader’!

(Ufak ta olsa bir ihtimal,
Bir şans …
O süslü bedenlerin süslü sevgilerinden…)

O simsiyah,
İpek saçları,
Terleyen avuçları,
Yok ellerimde!

Ona benzeyen gecelerin en güzelinden ver…
Kader!
Ömr-ü kader…

Tuttuğum dallar ona benzesin en narininden …
Yüksekte biraz,
Yorgunsuz olsun,
Başı yukarda,
Yaprakları yeni filizli,
Tutabileceğim bir dal ver kader!
…
Ruh-u kader..

Beyazın rüzgarından gelsin!
Karanlığı görmeden…

Yüreği gözlerine vursun!

Hep beklediğim umutlar gibi
Etekleri savrulmayanından ver!
Haz-ı kader …

Bu sokakta izleri silen bir kader ver bana ‘güzel! ’
Taşlarında gözlerini görebileceğim,
Etrafta sevdam kokan bir yol ver!
…
Heves-i kader …

Çok musun sen bana,
…
Yok musun en başından …
Sadece bir dosttu istenilen!
…
Arz-u kader!

Bana kendimi ver
En renklisinden!
Bana ait bir resim,
Bir tat …
Ömr-ü ben!

Adına son mektubum,
Son sevdam sana ‘kader! ’

Ve son cevabım var sana
…
Sükûnet-i ömrüm
…
Sonsuza kadar!

İpek Topyan