Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Offfffffff içim yanarak okudum eserinizi.Çok güzel hüzün tadında ve bir o kadar yürek burkan dizeler.yüreğinize sağlık.Saygı ile
Şükufe
Daha on üç yaşındaydı kaçtığında
Aklı başına gelsin diye
On dördünde evlendirdiler
On beşinde oldu anne
Beceremedi mutluluğu
İçerdi adam, geç gelirdi üstelik
Yabancısı olduğu bu evde
Her şey gözünde tüterdi
Dayak yerdi eşinden
Bir de bebek vardı peşinde
Yine kaçtı evinden
Dayanamadı Şükufe
Kadın olmak zor du
Tek olmak daha da zor
Uslanmadı gözyaşları
Dinmedi umutları
Çiçek açan bitkiydi o
Adı gibi değildi
Hep çözüm aradı
Kurtarmalıydı kendini
Fazla geldiğini sandığı bu şehirden
Canından bezdirdiklerinden
En sonunda dayanamadı
Kıydı canına Şükufe
Çiçek motiflerine dayanan tarz olamadı
Adı gibi değildi adı gibi olamadı
Eda Uzunok
Okuduğum onca kof şiirden nihayet beni etkileyen bir şiir.Şair gönlünüze sağlık Eda hanım.Bu arada Şükufe'yede Allah'tan rahmet ,hazin sonuna yardım ve yataklık eden zihniyete lanet ediyorum.Sevgilerimle.
Güzel bir anlatımdı...
Cehaletin kol gezdiği ve beyinlerin sürekli yıkandığı bir ortamda şükufeler bitmez arkadaş
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta