Asıl sorun yaşamaksa…hepimiz yaşıyoruz zaten…
Ama öyle…ama böyle…
Ben çok dertliyim deme! ..
Eğer kendini çok iyi tanımış olsaydın…
Gereksiz çok şeyi dert etmezdin kendine…
Kendini tanımadan başkalarını tanımış olmalısın ki…
Gökyüzüne seslendim…
Yildizlar uyandi! ..
Yeryüzüne haykirdim…
Duyan olmadi! ..
Gün gibi yakin ve çaresiz…
Hani aşkındım...
Hani şansındım...
Günün... neşen... sevincin...
Canda... canındım...
Gittin de ne oldu? .. Mutlu oldun mu? ..
... Bir gün ölürsem...
Mezar taşıma ismimi yazmasalar da olur...
Toprağıma sadece çiçek eksinler yeter...
Çürüyünce bedenim...
Toprağa karışıp, çiçek köklerine girerek
Zirvesine kadar ulaşacağım nasıl olsa! ..
Geceleri sen diye
Yalnızlığa sarıldım...
Sabahları uykusuz
Yokluğunla uyandım...
Ben aynı hislerle
Korkularla geçti çocuk yıllarım
Kapalıydı kış ayında yollarım
Zamanların bir gecinde uyandım
Kızma ağam cahil kaldım, okulum yandı
Çiçek diye muallime kurşunlar yağdı
Bir şarkıydı mısralarım an gibi
Oysa... yaşamışlardı bende uzun bir zaman gibi
Herkes okurdu... herkes dinlerdi...
Yanmamıştı hiç kimse! ..
Yanmamıştı, içimde kor alev yanan gibi...
Yasamda bir dev sanirdim
Kasirga gibi kendimi
Haykirmakla…çirpinmakla…
Asardim hep engelleri...
Çiktim birde gökyüzüne
Ayrı dilden...ayrı dinden...
Olabilir... olabilir...
Farklı toprak... farklı yerden...
Olabilir... olabilir...
İnsan... insandır canlar...
Para ağa olmuş insan bir köle
Yakmışlar insanı göz göre göre
Hayat bir eziyet namertten bile
Yaşamaya heves kalmadı dostum
Yaşamaya heves kalmadı dostum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!