şimdi dört köşeli bir evdeyim,
yine yalnızlığın köşe başında,
her köşede seni görmekteyim.
odamın camı yok,
gündüz mü gece mi bilinmez.
Düştüm derin bir kuyuya
Üstümde yürüyen çok
Yalnızlık tak etmiş bahta
İsyan ederim sesimi duyan yok
Dertlere deva bulunmaz sanki
yagmur damlalarının dibe vurdugu an
gök yüzü deli boga gibi haykırdıgı zaman
seller bus bulanık akar tabiat anadan
isyan edercesine ağlar o zaman bulutlar
dagın yamaçlarına düşerken göz yaşları
Bu son gecemiz biliyorsun
Artık ne engeller kaldı aşılmadık
Nede sevgiler kaldı paylaşılmadık
İstemem sahte sevgini anılar kaldı artık
Senin sevgin bir gecelikmiş
buram,buram toprak kokar nefesimiz
biz,anadoluluyuz
anadolu çocuğuyuz
her sabah güneş yeniden doğar
çileye talihsizliğe ışık olur
umutsuz yaşantım,
çileli bu bahtım,
zindan olmuş bu hayatım
bir tas aşım, dinmeyen sancım
biraz olsun durun artık.
Bilsen o gece ne kadar ağladığımı
Göz yaşlarımın dinmeden aktığını
Yüreğimin cayır cayır yandığını
Bilsen sana ne kadar yalvardığımı
Bilsen ah bir bile bilsen
Güne başlamaksa umut
Beyaz olan herşey bulut
Seninle olan herşey yakut
Yeterki ilk aşkı okut
Sevgin eşsizse dünyada
beni affet sevgilim
yeterince sana değer veremediğim için
gözlerinin içine bakıpta
bir kerecik dahi,seni seviyorum diyemediğim için
affet,gözlerinin içindeki,beni göremediğim için
kader seni bana yazmadı,
uzak bıraktı gözlerini,
sevda,için çarpan yüreğimi,
bilmedi,seni,yaar etmedi
getirmedi bir araya bizi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!