Yeminliydim anmayacaktım bir daha adını
Düşünüp düşünüp buğulu gözlerle hayale dalmayacaktım,
Ve gözlerin her aklıma düştüğünde elime kalem kağıt almayacaktım,
Yine yenik düşüp gönlüme beni bıraktığın yerde kalmayacaktım,
Her sabah bu şehire güneş doğduğunda,
Ahiret yurdu dururken mesken bilirsen dünyayı,
Mecaz bir aşka düşüp gadaplandırırsan Mevlayı,
Her gün secdede göz yaşı ile ettiğin duayı,
Göz yaşları ile tövbe ! diyerek terkettirirmiş meğer...
Eskiler gönül erbabı imiş, aramazmış noksan,
Dil hayra çalışırmış, küfür bilmezmiş lisan,
Dini için gerekirse cümle malını edermiş ihsan,
Din aynı din ama; insan aynı insan değil !
Müminin faydası için edilirmiş tezekkür,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!