Şükrü Altın Şiirleri - Şair Şükrü Altın

Âşıkların ah çektiği İstanbul…
Dünyada son nefesini vereceğin şehir neresi deseler
Hayranlık duygusuyla İstanbul derdim.
Onun şehri…
Ama onun şehri…
“Kayık sefası yapalım,” diye teklif edince,

Tarih kitaplarını aşklarıyla süsleyen güzel
Şairlere ilham veren aşk
TAMARA!!!
Paha biçilmez sevgi
Ay yüzlü güzel
Hayal mi görüyorum diye düşünürken

Arap coğrafyasında ölüm kepaze oldu
Dediler ki,
Ya Türk vatanı…
Türk milleti vatan sıkıntısı gördüğünde
Küfür ateşine dalıp, şehadet tahtına oturur
Allahuekber sesleri arş-u âlâyı titretir

Geldiler
Binitler üzerinde geldiler
Görünmez dualarla canlara
Nur nur dokundu tenlere
Yedi gece yedi gündüz geldiler

Bir sevda kavuşması
Her zerremde ince ince
Geldi ve götürdü, yavaş yavaş
Boşandı arkasından gözyaşlarım
Sevdanın ayaklarına kapanıp
Bu acıyı tâ yüreğimde hissediyordum.

Şaşkındım…
Kısa bir durgunluktan sonra
Aklımın kıvrımlarında dolaşan
Özlem ve hasret çıkageldi.
Özlemiştim…
Susarak özlemiştim

Ah!.. O alevli figan
Yüreğimin en derin geçitlerindeki sevgi
Sen gittin ya…
Gelincikleriyle, güneş kandilleriyle
Akıl sınırımdaki nasihat hiç susmadı
Oysa bir zamanlar seninle çok mutluydum

Hep seni düşündüm,
Hep seni…
İki de bir hep seni
O ikisi sattı beni
Ondan mı, bilmem ne mi?

Ben Şükrü Altın
Bu kancası yüreğime batan hayat yolunda
Titreyen ezgilerle yürüyordum
Hakikate ulaşmak arzusuyla
Aylar, seneler sonrasına
Meleklerin gıpta ettiği rüya âlemine

Ey kalem, yaz beni
Yaz hadi, ince ince dökülsün
Yaz, kelimelerin şifresi çözülsün
Asmaların ağaçları kucakladığı
Bülbüllerin güller için ağladığı
Şelalelerin aşkla çağladığı