Benim için baktığın oluyor mu pencerelerden,
oluyor mu yollarda beni aradığın,
canlanıyor mu bir şeyler anılarında,
bu yağmurlar böyle çisil çisil yağdıkça,
senin de yüreğini sıkıyor mu cendereler
kavuşamadıkça?
Ben işte tıpkı öyleyim;
ayrıldığım yok pencerelerden,
seni bekliyorum gecelerden güneş yerine,
senin için çıkarmışım yollara düşüncelerimi,
gözlerimi gözcü etmişim yollara senin için,
kulaklarımı kapılara, pencerelere
ve yüreğimi evrene.
Seni bekleyip duruyorum satırbaşları gibi
gelsene.
Özlemim yüreğimde özlem gibi,
bitip tükenmeyen dualara dönmüş dudaklarımda,
senden başka hiçbir şey kalmamış aklımda,
yarım akıllı bir Tanrıkulu olup kalmışım,
şükrolsun; yüreğim tam hiç olmazsa,
pek fazla sızlanamayacağım Tanrı ‘ma;
körolası gözlerim
ağlamasa.
(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 31-32/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 29.9.2004 11:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!