Şükretmez miyim? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

El verdin, kol verdin, ağız, dil verdin,
Allahım ben sana şükretmez miyim?
Etten bir beyinle ödüllendirdin,
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Hemen duyuyorum bir tek ses gelse,
Hemen görüyorum bir kıl deprense,
Hemen seziyorum can ne isterse,
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Su içsem gözlerim ışıklanıyor,
Uyusam bedenim beşikleniyor,
Sevince yüreğim aşıklanıyor,
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Kemiğim üstünde etten kalkan var,
Ruhumun içinde sanki volkan var,
Kalbimde herşeyden yapılmış kan var,
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Ayaklarım mevcud, ellerim mevcud,
Herşeyi hisseden bir derim mevcud,
Kainat içinde bir yerim mevcud,
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Canım ne isterse hepsi hazırda,
Binlerce meyve var yeşil dallarda,
Nasibim hem deniz, hem de karada,
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Eğlenmek istesem eğleniyorum,
Her neyi istesem inceliyorum,
Denizi, gökleri hep görüyorum,
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Bir sergi kurmuşsun, giriş parasız,
Dünya ömür boyu bana kirasız,
Nasıl yaşayayım sana duasız?
Allahım ben sana şükretmez miyim?

Barlıoğlu der ki; şükür mükür az,
Nice şükredilse yine tam olmaz,
İnsan nasıl olur bunu anlamaz?
Allahım ben sana şükretmez miyim?

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 176-178/412)