Şükret, Ettim Şiiri - Naki Aydoğan

Şükret, Ettim
Veren el açık
Alan el kapalı
Al ellerini alnına götür
Şükret

Şükrettim kime Mevla’ma
Arkadaşım nerden bilecek
Reklamımız nasıl olacak
Şükrettik ama hani Nimet!
Nimet!

Bari yazayım dedim.
Ne yapayım Nimet’im yok.

Hep şükrettim
Ama elimi açıp Mevla’ma niyet etmedim
İki rekât eğilip secde etmedim
Ettimse turist olarak…
Bir turist Ömer vardı
Bende bir turist Neki
Ama ben ibadetler arası
Benim ki kültür etkileşimi
Sadece yer gezintisi değil
Hadi ayak basıp yerde de gezeyim de
Nimet’i mi bulayım!

Valla ben hep düşündüm
Düşünerek şükrettim
Mevla’m da bana verdikçe verdi
Şiir yazdım.

Ama nimetim yok şiir okuyacağım
Daha ağzıma şiir alır almaz
Çevremdeki Nimetler yüz çevirdi benden
Bu dünyada şairlik geçmiş
Reklamın olup bir aydın çevresinde
Kuyruklu yıldız gezeceksin
Bak gör o zaman
Artık bu gibi değerler medyatik
Uygarlıktan bir kutu içinde
Bir dönence oyun
Oyun oynayana

Şimdi ne yapayım
Memurum,
İşimi bilemedim, kendi boynuma dolandım
Yazmamın faturasını hayat boyuma biçti
Altından kalkamadım
Şimdi akşamları çaycıyım
Düşünmeyi ve yazmayı bırakayım ve duayla namaza mı durayım
Ya da bir yol daha var
Açık seçik şükrümü yazıp niyetimi tüm âleme duyurayım
Dinimi yaymada bir nefer olup çıkayım,
Ben bu işin içinden çıkayım
Da Nimet’im olsun. Nimetim.

Nimet’im bana açık seçik bir kadın, bir kadın editör olsun
Ben namuslu ve şerefli bir adamım
Kan ve sütü olsun isterim.
Tabi tenzih ederim, başka eğilim sahipleri üzerine alınmasın.