Bütün ümitlerini bilmemki neye bagladın,
Neler gördün neler duydun ne yaşadın.
İnsan pamuk ipligiyle baglı degilmi hayata
Ecel yaklaşıyor bak adım adım.
Yagmurdan kaçarsın amma ecelden asla
Ya namazın kılacak insan bulunmazsa
Kefenden elbisen giydinmi bir kez
Sonsuza ilk durak oda musalla
Hani ne oldu o güzelim elbiselerin
Düğünlerde davetlerde hep giyerdin
Nerede baharda badana yaptıgın evin..
Bırakma onları burada onlarda seninle gelsin
Şükret Allaha kefenden elbisen var
Üşümezsin artık ister yagmur yagsın ister kar
Ya bu Vatan için kefensiz yatanlar ne olacak
Düşünme ısıtır onları meleklerin kanatlar
Bak Dünya malı Dünyada kalırmış
Durmadan dinlenmeden çalıştın yaz kış
Duydukki mirasçılar hemen kavgaya başlamış
Ögretseydin onlara bir kaç dua
Belkide okurlardı mezarında bir FATİHA.
Kayıt Tarihi : 20.2.2008 19:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tayyar YILDIRIM
Elinize yüreğinize sağlık sanıyorum bu şiiri kahramanlarımız için yazdınız Bir üniforması da kefen olan yüksek okul mezunu assubaylar o kadar ağır görev koşullarına rağmen büro memurları gibi göreve başlatılıyor. Umarım bu şiiriniz taş kalbleri biraz olsun duygulandırır.Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (2)