Şükran Bacımın Çocukluğu. Şiiri - Şükrü ...

Sene altmış sekiz aylardan Kasım,
Aynı anadan doğma,ilk bacım oldun,
Sevinçten kurumamıştı göz yaşım,
Elime verilen ilk bacım oldun.

Tombul yanaklı güzel bebektin,
Hastanede bizi az mı beklettin,
Altı yaşımda beni abi ettin,
Yüzünü öptüğüm ilk bacım oldun.

Şişman idin ama ufak boyluydun,
Anamın sütünden hemen doyardın,
Hıçkırıkla ağlarken tezden uyurdun,
Beşiğin salladığım ilk bacım oldun.

Anamın kızı oldu murada erdi,
Kızımızın adı n'olacak derdi,
Ev sahibi adını Şükran verdi,
Adıyla sevdiğim ilk bacım oldun.

Daha bir yaşındasın köyümüze geldik,
Alışamadık köye sanki eldik,
Odun üstünde çok yemekler yedik,
Suyunu verdiğim ilk bacım oldun.

El oyundayken, başında kalırdım,,
Gö boncukları beşiğine sarardım,
Uyu diye birde şamar atardım,
İçimi acıtan ilk bacım oldun..

Ak yakalık, bir de kara önlük,
Köyde okullu olduğunu gördük,
İkinci sınıfta İstanbul'u bulduk,
Tınaztepe'ye giden ilk bacım oldun.

Uzaktı ev ile okul arası,
Merdiven basamağı yolun yarısı,
Cebinde olmuyordu hiç parası,
Harçlık verdiğim ilk bacım oldun.

Sen hiç büyümedin hep kaldın çocuk
Bacından büyüksün benden küçük,
ŞÜKRÜ yanağından ala bir öpücük,
Doğduğundan beri baş tacım oldun..