Şükrân Şiiri - Mehmet Çağlayan 2

1 9 6 0
Yavrular;Mahir Hasan Türkân Şükrân,
Küçücükken daha bebek yaşında,
Fedakâr bir ana yanıbaşında,
Kala kaldı k.kale garında.

Unutmak kolaymı,çok küçük şükrân,
_Ana kuzusu henüz beş yaşında,
Çürük paslı dişler,siyah saç başında,
Dikili durmakta,merdiven taşında.

Bir divane vardı,otuz dört yaşında,
Kavak yeli esiyordu başında,
Beş nurtopu insan arkasında,
Bırakmıştı o k.kale garında.

Ciddi blr hatadır, benim yaptığım,
O vakit nasıl da düşünemedim,
Meğer yüreksiz hemde kalpsizmişim,
Beş göznuru insan,kald.Kırıkkalede.

Sonradan mi geldi,yürekle kalbim,
Hepisini yine yanıma topladım,
Önceki hatamı telafi ettim,
Vicdanım rahatladı Aurupada.

Ayağında paten,kuş gibi uçardı,
Koştuğu yer Hagen sokaklarıydı
O Alman okulunda talebeydi,
Blr Türk kızı Aurupa okullarında.

Okulda veli toplantısı vardı,
Freulein Kolpak bana sınıfı gösterdi,
Siyah saçlı duru tenli biri vardı,
Şuna bakın! bir tane bizim okulda.

Büyüdü aktif bir genç kız oldu,
Hak hukuk konusunda
Çok duygusaldı,
Ona uygun meslek avukatlıktı,
Delişmen kızım aşkı tercih etti.

Elbette hürriyet,mutluluk haktı,
O da artık emekli bir kadın oldu,
Aciz,ana baba hizmetine kostu,
Müslüman geleneğine uydu.
21 Ocak 2020
M.CAGLAYAN
+++++++++++