Şükran Şiiri - Vedat Koparan

Yerin Altıda Birdi Üstüde
Habersiz Bir Ağrı Gibi
Ülkemin Bağrına Saplanıverdi

Batıdan Derin Uyku Hezeyanları
Nasıl Sürüyorsa Geçmiş Yıllarda Da
Hükmünü Sürdürüyordu
Yine O Aynı Bildik Aymazlıkla

Yıkımın Habercisi Olan Dürtü Kâr Hanesine
Sermayenin İtici Bir O Kadar İnsansızlaştırıp
Tiksinç Verici Vicdanları Kör Eden Kâr Güdüsü Hali

Çocukların Sahilde Oynarken
Yaptıkları Kumdan Kaleleri
Bir Dalgada Nasıl Yıkılıyorduysa
O Yer Altı Magmalarının Kızışmasıyla
Yaşam Haneleri Kâğıttan Kuleler Gibi
Bir Anda Yerle Yeksan Yıkılıverdi

Sözden Öte Eylem Anıydı
Kusmuştu Tabiat Ana
İnsanın Kendi Tahripkârlığını Kendine

Bu Bilimden Uzaklaşmanın
Öngörüsüzlüğün Bir Vurguncu Talan Zihniyetinin
Kan Can Mal Pahasına Ağır Faturasıydı Bize Çıkan

İnsan Yaşadıkça Öğrenirmiş
Her Acı Kendi Yatağında Olgunlaşırmış
Dünyanın Neresinde Olunursa Olunsun
İnsan Birbirini Acılarından Tanırmış

Hep Şükür Ederdi Şükranlar
İçlerinden Biri
On Yıldır Çektiği Acıları
Yoksunluk Ve Yoksullukları
Bir Telefon Kadar Yakınken
Kimseler On Yıldır Duymazken

Bir Basın Mensubu
On Yılın Anısına Duyuverdi
Unutulmayacak -Unuturmayacaklar Diye
Yapıldı Gecesinin Programı Medyada
Yaşamın Panaromasında
O Devletin Uzanan “Müşfik” Eliyle
Değişiverdi Bir Anda Yaşamı

Bilen Duyan Var Mıydı?
Ya Diğer Şükranlar Ne Halde
Ve Onlar Hala Şükretmekte

Bitmedi…

Vedat Koparan 17.08.2009