Suikast Şiiri - Murat Ağır

Meleğim,
sen hiç üzülme, olur mu?
Boş ver, beni de düşünme.
Yeter ki sen mutlu ol.
Hani sen demiştin ya, giderken,
Zamanla unutursun
Her şeyi ona bırak diye,
İşte ben de öyle yaptım,
Her şeyi bıraktım zamana.
Aradan uzun zaman geçti ama
Ben unutmadım, unutamadım.
Sadece alıştım zamanla
Acıya alıştım, sensizliğe alıştım.
Kabuk bağladı yaralarım,
Zaman zaman koptu o kabuklar.
Tekrar kanadı yaralarım,
Kanadı yüreğim, ben sustum.
Her gece sesini dinledim rüzgarın uğultusunda.
Her gece gökyüzüne bakıp resmini çizdim yıldızlara.
Her seferinde kayboldum gecenin karanlığında.
Her insan, bir defa ölür ya hayatta,
Ama ben,
Tekrar tekrar öldüm her gecenin sabahında.
Zamanla ölüme de alıştım artık.
Ve sana iyi uykular meleğim,
Artık zamanı geldi
Vakit tüm alışkanlıklardan kurtulma vakti.
Ve ben
Sensizliğin düzenlediği suikasta gidiyorum şimdi.