Süheyla'ya Mektuplar 3 Şiiri - Metin Keleş

Merhaba Süheyla!
Merhaba düşlerimin beyaz şiiri
Gözlerimin gül bahçesi
Yüreğimin düş ülkesi merhaba...

Biraz susmanın ardından
Sana hep susamanın yaşantısından
Az gülmüş çok ağlamaların ardından
İlkbaharın ikinci ayından
Ayrılıkların paslı raylarından
Yollardan yıllardan
Kokunu sarıp sarmalayan akasyalardan
Tut ki geceden korkmalarımdan
Say ki ismini sayıklamalarımdan
Ve unutma ki ömrümün
Aşk dolu yıllarından yazacağım sana.
Unutma derken,
Hatırla diye söylüyorum.
Yoksa biliyorum insanın diğer adıdır
Unutan ve unutulan...

Ömrümün Aşk dolu yıllarından;
Okulun ve aşkın ilk gününden
İstiklal marşı ve ilk karşılaşmamız
Aynı sınıfa yan yana girerken seninle
Yana yana eve gideceğimi bilemezdim
Bilseydim yine yanmak isterdim o ayrı
Sen elinde bir kalem defterini karalarken
Ben henüz ismini bilmeden adını yazdım defterime
Çünkü adın Süheyla değildi diyordu "Atiilla İlhan"
Gerçi ustadın bu şiirini o zamanlar bilmesem de
Şimdi konuyu bağlamak için yazıyorum.
İsmini hiç yazmayacağıma
adına yazdığım bir çok şiirin
üstüne yemin etmiştim kendime...

Aşkın ikinci gününden;
Sevda marşı ve ilk hasretinden
İlk teneffüs zilinde gülüşünü
Son teneffüs de gözlerini
Ve eve dönüş zilinde
Okul hırkamı duvarda unutup
Sevdanı giyinip gitmiştim
Annemin, hırkan nerde oğlum!
dediği kapı eşiğinde,
Sen gönlüme ilk adımı atmıştın
Bunu daha sonra
Aynı gece penceremde
Yıldızlara bakarken
Bana gökyüzü de hatırlatacaktı
Gökteki ki yıldızları toplarken gözlerim
O yıldızları göğsünün beyaz kafesine dizecektim
Sen bunu hiç bilmeyecektin...

Aşkın Üçüncü gününden;
Yoklama saati ve ilk ders
Sabah 08:30 çarşamba
Herkes herkesi yeni yeni
tanıma telaşında
Türkçe öğretmeniz Nedret Hoca
924 Keleş diye seslenecek
Sınıfta herkes gülecekti
ve ondan sonra bütün sınıf bana,
Keleş diye hitap edecekti
Soy ismimin bir diğer anlamının
"Güzel" olduğunu kimse o yıllarda bilmeyecekti.
Bir tek sen bana Metin diyecektin
Ki sen bana her seslenişin de
Yeni bir şiir yazıyor altına adımı
Yazmayı hiç unutmuyordum.
İste o günlerden bir gün yine sen
Adımla seslenirken bana
Ben sana efendim Süheyla
Efendim beyaz kelebeğim
Efendim okyanus bakışlım
Gül ve tül nakışlım
Efendim penceremin nazlı çiçeği
Efendim ömrümün İlkbaharı diyecektim.
Sen bunu da hiç bilmeyecektin...

Aşkın dördüncü gününden;
Perşembe ve en sevilen ders
Beden eğitimi ve spor
kim sevmezdi ki bu dersi
Sen beyaz eşofmanlarınla çıkarken dışarı
Beyaz güvercinler uçuşuyordu kalbimde
Sen beyaz, giysilerin beyaz.
O kadar beyazın İç içe gectigi o yıllarda
Ben nasıl böyle renksiz kaldım onu da hiç anlamadım.
O zamanlar erkekler futbol oynarken
Kızlar voleybol oynuyorlardı
Sınıfın en iyi futbol oynayanı olarak ben
Sınıfın en güzel kızı olarak sen
Başka sınıflara karşı oynadığımız turnuvalarda
Herkes keleş diye tempo tutarken
Kulağımda bir tek senin sesin yankılanıyordu.
Öyledir Süheyla!
herkes duymak istediğini duyar.
Görmek istediğini görür bu hayatta.
İşte sen o yıllar da her beden dersinde
Saçlarını savururken ömrümün tufanlarına
Ben hep bir ırmak olup akardım gözlerine...

Sonrası yine hep aynı Süheyla
Teneffüs saatleri
Gülüşün gözlerin saçların
Gelmeler gitmeler
Gülmeler ve ağlamalarla hayat,
Böyle sürüp giderken;
İstiklal marşı ve kapanışla
Araya cumartesi pazar girecek
Özlemlerin bitmeyen saatlerinde
Şiirin doğum sancıları başlayacaktı
Sonrası işte böyle yetim şiirlerle
İsmimi bir çok yerde duyacaktım
Süheyla'ya şiirler,
Ve mektuplarla...

Beni soracak olursan Süheyla
Ki sormayacaksın bunu biliyorum
Ama ben yinede mektubun usulü gereği
Öyle yazmış bulundum
Bu aralar biraz karışığım
Alfabem de öyle karışık
Mesela;
"A" seni anımsıyor da
"D" seni hepten unutmuş
"C" vitamin minarel v.s
"B"/en sevdiğim harf artık
"O" ise seni hiç unutmamış...

Neyse Süheyla uzamasın yine
Uzadıkça herşey bozuluyor bir yerde
Bu sana üçüncü mektubumdu
Daha öncekiler gibi
Sözlerime son vermeden önce
Ömrümün kararmış göğünden
Tenindeki beyaz güvercinlere,
Selam ederim...