Süheyla'ya Mektuplar 1 Şiiri - Metin Keleş

Sözlerime başlamadan önce
Göğsünün beyaz kafesinden
Ömrümün tutsak günlerine,
Selam ederim...

Bütün klişe sözlerden arınarak
Yüreğimi eski günlerin hatırına
Yeniden avuçlarına bırakarak
Sana evvela bir sırrımı yazıyorum.
Gözlerinin aynı gözleri,
Ellerinin aynı elleri,
Ve kalbimde senli anılardan izlerle
Şiirimin bir şiiri oldu Süheyla...

Süheyla!
Şiir derken sana ilk şöyle yazmıştım hani
"Bir yıldızsın ışıldarsın gecede
Galaksi de ölüm var mı Süheyla?
Şiir yazdım kaldım en son hecede
Ak göğsünde kalem var mı Süheyla?"
Sonra sen açınca göğsünü
Bahtımın kalemsiz gecelerine
Göğüme binlerce yıldız doluyor
Her yıldız başka bir yıldıza el sallıyor,
İçimde coşkun ırmaklardan serin sular akıyordu.
Ve her şiir bir başka şiiri doğuruyordu
İste o şiirlerden birinin bir şiiri oldu bugünlerde.
Sen artık o şiirin nesi oluyorsun bilmiyorum
Ama ben senin hiç bir şeyin Sen benim üvey şiirim olarak yaşadikça yaşayacaksın bende..
Suheyla !
Sen öyle alel acele açmasaydın
teninin akasya kokulu bahçelerini,
Ben böyle bir bahçıvan çaresizliği yaşamayacaktım
Hani bir güle ömründen bir mevsim adayan
Sonra o gülü başka biri koklamış bir bahçıvan çaresizliği...

Sen öyle nasıl güzeldin hatırla
Ben nasıl asi ve birazda sana göre çirkin
Bunu hatırlamazsan sevinirim...
Çünkü herkes iyi hatırlanmak ister
Sevdiğinin kalbinde.
Yinede sen bilirsin nasıl hatırlarsan öyle
Demokrasilerde özgürlük olmazsa olmaz.
Herkes düşüncesinde özgür olmalı
Saygının bittiği yerde sevgi hiç olmaz.
Bu sana ilk mektubum Süheyla.
Sözü fazla uzatmadan bitirmek istiyorum.
Nasılsa yazacağım yine
Bilirsin yazmadan uslanmam ben...

Sözlerimi bitirmeden önce
Yine tüm klişe sözlerden arınarak
Aşkı tüm çirkinliklerden arıtarak
Göğsünün akasya bahçelerinden
Ömrümün ilkbaharlarına selam ederim...