Bir çocuk ve bir balon kaç hayal eder ki?
Bir çocuğun düşündeydim yine, soğuk odasında uçan balondum. Odasının tavanına vurup duran renkli ama sönmeye yüz tutmuş bir balon... Yere göğe sığdıramadı ve en sonunda küçük bir akvaryumda büyük bir Japon balığı oldum onun isteğiyle, hani parlak turuncu, hani alev gibi... Rengimden olacak ki hayalinde yangından kurtardı beni miniğim... Ve kucakladığı gibi yanan evden kurtardı beni küçük bir balığa hayatını koydu... Oradan hayalini kurduğu sıcak yatağına koştu yastığına yatırdı beni, balık yatar mı demeyin; kediydim ben o sıra; zaten sıcacık yatakta yoktu tek göz oda da ama günü geçmiş gazetelerden yapılmış yumuşak bir yastığı vardı onun. Yumuşak olur mu demeyin; gazeteler kılıftı sadece içlerinde pamuk gibi hayaller vardı... Anasıyla, babasıyla ve hiç tanımadığı ablasıyla doluydu... Biraz utanarak geçirdi aklından; “Sizde üşümeyin anne, baba. Ben ablama sarılıp uyurum bu gece...” diye... Sonra ben abla oldum annemiz babamız yastık altında... Anne hayali bile yetiyordu ona. Kendi gelse nasıl ısınırdım kim bilir diye de geçirmedi düşünmedi değil. Sabah en güzellerinden bir parça çiçek topladı, daha çok alacaktı bekçi kovmasaydı... Herkes anasına gül götürüyordu ama o annesinin en sevdiğini buldu; mayıs papatyalarını… Bu gece yastığının altına koydu minicik elleriyle papatyaları, birde dua etti Allah babasına ”koru beni bir gece daha.”... Uyurken yastığa mırıldandı “Anneler günün kutlu olsun, anaların en güzeli”... Bir damla gözyaşıyla, hayalleriyle, biriktirdikleriyle uykuya daldı...
Kahve kokan; buram buram bakışlarının,tenindeki bebeksi gülümseyişlerin esiriyim hala,sen fark etmesende değişmedim aynıyım ben...Hayalim eski belki gözlerinde,belki de görmek istediğin gibiyim...Ama hala seninim! Hiç bir elin dokunmuşluğu yok parmaklarımda...Dudaklarımda hala senden kalma kahve lekeleri...
Ben kokunda kaybolmuşum,sen başka tenlerde bulmuşken kendini...
Seni düşünüyorum,bu sekizinci sigaram,her çekişimde dumanlı gözlerini görüyorum ve yine o anlamsız buğuyla görüyorsun beni...Bakışların yine kahve kokulu...
Sen hala başkalarının teninde gülüşüyorsun,ben kahroluyorum...Ama ben hala seninim! Hiç bir elin dokunmuşluğu yok parmaklarımda...Dudaklarımda hala senden kalma kahve lekeleri...
Yanında sevdiğin, ay ışığı ve biraz rüzgâr. Tenha bir yol istediğin gibi kullan arabayı... Sol tarafın deniz kıyısı olacak. Arada denizin sesi de gelecek sağ tarafın orman... Önün ay ışığıyla aydınlanacak sadece sonra durup kıyıya yürüyeceksin kumlara ve ayakkabılarını çıkarıp fırlatacaksın ne olduğu, nereye uçtuğu umurunda olmayacak paçalarını kıvırıp ayaklarını denize sokacaksın... Yürüyeceksin denizin içinde biraz. Ve çakıllar… Canın yanacak ama aynı zamanda hoşuna da gidecek… Denizin üstündeki yansımaları seyredeceksin ve belki de hayatında hiç 2 yi geçemediğin taş sektirme sayını bu taşlarla, burada çok defa sektireceksin...
Dalga yüzüne çiseleyecek ıslanacaksın, biraz sonra da o esintide ürpereceksin... O kadar karanlık ki yıldızlar avuç avuç görünüyor, kumlara yatıp yıldızları seyredeceksin belki biri kayacak ve kollarında olduğun ya da kollarında olan insan için bir dilek tutacaksın... Biran olacak yanında ateşin ve sigaran yolunu kaybetmiş bir martı uçsuza doğru gölgeli uçacak sol tarafından. Sigaranı rüzgârdan hemen yakamayıp lanet edeceksin rüzgâra arkanı dönüp yakacaksın ve o sırada yaktığın ateşte onun yüzünü göreceksin…
Bir ürperti; masum muhtaç ve sevgi dolu muhteşem bir ürperti olacak onda ısınacaksın sevgilinde ısınacaksın… Açıkta kalan yerlerin üşürken ona değen her yerin ısınacak ve çok hoşuna gidecek hep öyle kalmayı dileyeceksin... Sonsuza kadar ama olmayacak. Sen yine de bile bile aynı dileği defalarca dileyeceksin...
Hayat yalnızlık oldu artık,
Sen benden gittiğinden beri…
Sensiz geçen her dakika, hayatımda büyük bir boşluk…
Şimdi kimi görsem sen sanıyorum…
Karşıma gelen onca insanda seni arıyorum,
Kokunu, saçını, tenini soruyorum her gelene…
çoktan ölmüş bir ölüyüm şimdi
tenime batar yaralarım
boğazımda koca bir düğüm olur
akmaz gözümden ağlasam da
gitmez benliğimden
öylece durur içimde
rüzgara karşı uçmaya çabalamak gibiydi
senden vazgeçmeyi denemek de...
ve her defasında unutmayı bile beceremeden
yorulmak gibi...
gözlerimi sımsıkı yumup uyumaya çalışırken
bir taraftan da hayalini kovalamak yastığımdan
Yalnız martılar geziniyor
Denizin ortasında
Her gün,serçeler ağlıyor avuçlarımda
Sen hala yoksun...
Her dalımda kuru çiçekler açıyor,
Sevdalar kararmış,hepsi ağlıyor.
Gülüşün...
Hiç kimsede olmadığı kadar içten, hiç kimsede olmadığı kadar yumuşak.
Gülüşün, gözlerine yansıyan ışık.
Sen gülüyorsun, ben bir diyardan diğerine sürüklenen serüvenci oluyorum.
Gülüşün çocuk, haylaz, yaramaz, umursamaz...
Ve bir o kadar uslu, söz dinleyen, huzur veren...
Hala uykusuz kalıyorum geceleri ve lanet olsun ki hala seni düşünüyorum! Her düşümde senin güzel yüzün en güzel su damlasında beliriyor...Yavaş yavaş süzülüşünü izliyorum.Damla yere inince,sende kayboluyorsun ve seni bir daha ki düşüme kadar arıyorum,bulamıyorum.Her kitapta seni okuyorum,her ezgide seni duyuyorum... Ben tamamlanmamış bir öyküde seni doyasıya yaşamayı öğreniyorum...Kendimce bir şeyler paylaşıyorum seninle,sen paylaşıanları bilmesende.Hala uyku tutmuyor geceleri...Seni düşündüğüm her anda ve her düşüncemde ter basıyor yaşımı...Yosun tutmuş,buram buram nem kokan manastır duvarlarıyla örülü içimdeki her köşe.Ben seni bu nemli duvarlar arasında,tamamlanmamış bir öyküde yaşamayı,yaşlanmayı öğrendim...
çoktan ölmüş bir ölüyüm şimdi
tenime batar yaralarım
boğazımda koca bir düğüm olur
akmaz gözümden ağlasam da
gitmez benliğimden
öylece durur içimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!