Süheyla 7 (şiir) Şiiri - Metin Keleş

Ben unutmadım Süheyla
Hayat unutturdu seni bana
Mesela karnım acıktı bugün
Hani o çok sevdiğin seyyar kebapçı
Hüseyin usta var ya , ona gittim işte
Bir dürüm yaptı bana o biçim
Çift lavaş dolu dolu yeşillikler
Birde bol köpüklü buz gibi bir ayran
Al koçum benim yarasın yiğidime dedi
Beni çok severdi bilirsin
Aslında seni de severdi
Ama nedense
Adın bile geçmiyor artık masada
Ben unutmadım Süheyla
Hüseyin usta unutturdu seni bana

Ben unutmadım Süheyla
Hayat unutturdu seni bana
Mesela canım sıkıldı geçen gün
Sinemaya gittim
Hani seninle gittiğimiz yere
Öyle aşk filmi falanda seçmedim ha
Komedi filmi olsun istedim
Sen çok severdin diye mısırda almadım
Bir şişe su aldım 14 numaralı yerime geçtim
Film henüz başlamamıştı
Tam oturduğum koltuğun alt kısmına
Bir kız bir oğlan oturdular
Kız başını oğlanın omuzuna dayadı
Oğlan da saçlarından öptü kızın
O anda ışıklar söndü
Ve sen yine beynimin bir yerlerinden
Kalbime doğru inmeye başladın
Bir ara perdede gözlerin belirdi sanki
Gözlerin, zaten ömrümün
En uzun fragmanıydı
Daha fazla sürsün istemedim bu dram
Kalktım hemen çıktım oradan
Yine Hüseyin ustaya gittim
Bilirsin kral adamdır
Aç mısın dedi hayır dedim
O zaman bekle çay içelim dedi
O bana baktım mı içimi okurdu
Anladı durumu yine
Zaten insan sevdiği insanın anlamalı
Anlamalı ve yarasını kendi sarmalı
Ben unutmadım Süheyla
Hüseyin usta unutturdu seni bana…

Ben unutmadım Süheyla
Hayat unutturdu seni bana
Hani o çok sevdiğin zeytin ağacı vardı
Her gördüğünde gülümsediğin
Sen gülerken gözlerinden
Zeytinleri gördüğüm ağaç
İşte o ağacı kestiler
Senle buluştuğumuz park var ya
Görsen tanımazsın mağazalarla dolu
Anlayacağın her şey değişti sen gideli
Değişir her şey Süheyla
Değişmeyen cansız nesne de yok
Evler değişir yollar değişir
Semtler değişir kentler değişir
Değiştikçe her şey insan da değişir
Yani anlayacağın ben seni unutmadım
Hayat unutturdu seni bana
Birde Hüseyin usta ve dürümleri …