Sen kalemi kırılmış bir şairin
Yetim kalmış en son şiiriydin Süheyla
Öznesiz biçimsiz öyle yarımdın /yaramdın
Ben seni o kırık kalemin son parçasıyla
Önce biçimledim sonra düşlerime aldım
Sen henüz bir cümle ile büyürken
Ben satır satır kanatarak kalbimi
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta