Süheyla 4 (şiir) Şiiri - Metin Keleş

Ben asi bir kartaldım Süheyla
Ben hoyrat bir rüzgar
Sen incecik bir dal
Sen narin bir gökyüzü
Bırakıp gitmesen beni
Belki evcil bir kanarya olacaktım
Göğsünün beyaz kafesinde
Sana tutsak sana vurgun kalacaktım
Şimdi geri dönsen de çok geç Süheyla
Ben ömrümü demir kafeslere
Kanatlarımı rüzgarlara bağışladım
Ben şiirleri yarım kalmış bir şair
Kanatları kırılmış bir serçeyim artık...

Ben sana deli ben sana tutkundum süheyla
Sen benim ilkbaharda
açan akasya çiçeğimdin
Kokusunda hasret dalında
kalbimi bıraktığımdın
Alfabemde şiirdin tuvalimde resimdin
Bırakıp gitmesen beni
Sana sessiz harflerden şiirler yazıp
Zeytin ağaçlarından bir dal çizecektim
Sonra kirpiklerine bir bulut kondurup
Avuçlarına yağmur dökecektim
Şimdi geri dönsen de çok geç Süheyla
Ben resimlerimi ıssız duraklara
Şiirlerimi kimsesiz şairlere bağışladım
Ben şiirleri beş para etmeyen bir şair
Kanatları kırılmış bir serçeyim artık…

Olur'da bir gün dönersen geri
Beni kimsesiz şairlerden sor
Beni virane şehirlere yakılmış ormanlara
Karanlık gecelerde doğmamış yıldızlara
Beni şiirlere beni sezenlere sor Süheyla
Bir yıldızsın sen Işıldarsın gecede
Galakside ölüm yokmuş Süheyla...