* Süheyla Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN

SÜHEYLA

Süheyla.
Göklerimi süsleyen akik gözlü yıldızım
Çözdüm bu kez ,makus talihimin kördüğümünü.
gözlerinde koşan Doru atların yelesinden tuttum bundan sebep, sımsıkı .
Anla beni , geç kalmak istemiyorum hayata bu defa,
Ben kazımayacağım bu kez kazanın dibinde yapışıp kalmış artık aşları
Ben solumayacağım artık kimyası bozulmuş toksik kokulu aşkları
Sen dolunayı zaptededur, gözbebeklerinin ardında
ben bir koşu yeni doğmuş güneşi getireyim gökyüzünden gözlerine, atların terkisinde
Süheyla!
Yılgın bulutların gölgesinde izlemek yok artık , bundan sonra ,göğün asık yüzünü.
Bunca yıldır İlk kez Yakaladım seninle ,sımsıkı saçlarından tutup, baharın zümrüt zülfünü.
Oysa ben hep geç kalırdım sensizken baharların şenlikli kır düğünlerine
Sahil nedir bilmezdim, taşlara vurur dururdu başını, Kalbimin en talihsiz dalgaları
Hep demliğin dibinde kalan çaya yetişirdi hayallerim gibi, kıyı köşesi çatlamış bardaklarım.
Ah Süheyla! Ben ilk defa senin gözlerindeki ayışığında demleneceğim bu bahar,
Gözlerindeki güneşte eriyecek kalbimin en zirvelerini kaplamış buz tutmuş kar
ellerinle doldurduğun en ince belli bardaklarda yudumlayacağım aşkı,
böyle, en dibine kadar.
Süheyla!
Ne de güzel yakışıyormuş bahar, meğerse yüzüne, gül benizli tomurcuğa durmuş nazenin gülüşler .
ve ne de güzel yakışıyormuş adın huyuna suyuna.
isminin tınısına sırlanmış sanki huzur, aşk besteli şiirleri doladım kalbimin dilinde habire söylenip durur.
Süheyla ! diye diye haykırasım var binlerce kez adını, güneşin tebessüm saçan yüzüne
altın renkli şualarının ipek kanatlarına bulaşsın adın sanın, parlasın ışıl ışıl göğsümün göğünde süheyl yıldızım
Anladım şimdiye dek neden dar geliyormuş bana göhsümün göğü
yüreğimde koskocaman mavi bir gökyüzüm yoksa boğuyormuş beni bu yorgun şehirler,
ama Sen duruyorsan masmavi göğümün başında elmas bir taç gibi Süheyla!
Huzur kokarmış meğer baharımın çimen bürümüş kirpikleri ve ellerinin değdiği ipekvari saçların,
Her dokunuşumda yumuşacık bir tüy hissiyatı irkilir,kalbimin nasırlaşmış en kalın cidarlarından.
Ne vakit ki zamanın haşin elleri bir hışımla kalksa oturduğu yerden, ve dokunmaya kalksa keskin tırnaklarını uzatsa sana doğru,
o bile kıyamaz ne narin ellerine ,ne de gül yüzünde ihtiyar çizikler atmaya
Ah bir bilsen Öyle siner ki adının naif cilvesi tabiatımın iliklerine, Süheyla!
öyle bir gömülür ki gözlerindeki güneş, atlas yorganlara bürünüp,
akşam kızıllığında yudumlarken usul usul masalsı bir uykuyu dudakların.
Ne rüyalara dalar gider kimbilir ?benim gibi sabaha kadar, kulağına sesinin en tatlı nağmeleri dokuncaya dek.
Binbir umut tohumuna can verir ılık nefesinden yayılan fesleğen ve tazelik kokusu
Ben senin gözlerinde doğuyorum artık güneşle bir, her yeni güne ışıl ışıl Süheyla.
Zaman senin gözlerine açılmış, derin bir yusufi kuyu benim için çıkmak istemediğim
ellerime sinmiş Huzursa ,bakışlarına gizlenmiş çözemediğim afili bir sır.
Bakıyorum da. Zamanın sarkacın da sallanıyor ha bire içinde hiç büyümeyen bir çocuk.
Ah Süheyla söyle bana? Çok yaşlı bakmıyordur umarım ruhuna , gözlerime oturmuş bu yorgun adam?
Bu kez geç kalmayacağım ama yorgun olsam da, tutundum doru atların yelesi gibi ,saçlarına
Bir bilsen Ben nasıl hep kıyılarında gezinip durmuşum uçurumların?
İntiharın eşiğinde can çekişmiş senden önce, yılgın, kördüğüm düşlerim.
Ah Süheyla. Benim bahtım, senin saçlarından daha kara ve makustu senden önce
Biliyor musun, kendi cehennemimi kendim taşıyormuşum meğer canımın iç cebinde.
Zehrini kusmadan tadacağım bir huzuru özlerdi hep sol yanım
yorgun şehirlerimin arka bahçelerinde akşam sefası gibi açtığında anladım
sendin benim ,kalan son umudum
Yusufsuz ve Susuz kuyuların başını beklemişim Yakup gözlerimde bunca zaman
Züleyha diye birini sayıklamış düşlerimde bıçakların keskin yanı.
Kesilince anladım parmaklarım.
ellerimden bunca zaman ,kayıp akan Züleyha zamanıymış
Ben bambaşka bir gömleğimin altında Yusuf yanımın yanına saklamışım süheyl yıldızını
huzurun sesini ilk kez Süheylanın adını söylerken işitti kulaklarım
Göklerimi süsleyen akik gözlü bir yıldızdın benim için
Çözdüm bu kez makus talihimin kördüğümünün ilmiğini
geç kalmak istemiyorum bu defa hayata,
Süheyla! Anla beni ,
(FATMA DOĞAN 27 KASIM 2024 /TURHAL)