Süheyla Şiiri - Mehmet Koray Zilelioğlu

Hatıralarımı büyülüyor yine
Duyduğum sesin,
Yüzündeki o eşsiz gülüş,
Sevdiğim benim…
Belki yıllar sonra hatırlarsın
Salıncakta sallanırken çocuklar,
Yüzerken kağıttan gemiler;
Her şey de sen eksik kalmış,
Çarem yok,
Süheyla’m…
Güneşten çiy damlıyor üstüne
Yeşilırmak seni görüp dururken
Ben sana muhtaçmışım
Senin ile yaşıyormuşum Süheyla
Sen yoksan eğer
Yaşamak denilebilir mi buna
Bir olmak çok mu zor, çok mu hayal
Ben bir peri masalı diyeyim,
Sana Süheyla
Yazıyorum ismini her bir yere
Kalemimde senin izin, benim sevgim Süheyla
Bırak bir kez sarılayım
Koklayayım saçında
Şarkışla’yı, Yıldızeli’ni
Yokluğunda kalıyorum
Ay ışığının altında
Ve ah çekerim
Gökte ki her yıldıza
Oysa bilir misin Süheyla’m
Onlar bile dinlemez beni
Senin dinlediğin kadar
Ve son olarak
Sen Süheyla’m
Sana teşekkür ederim
Bana vakit verdiğin için hayatında
Mor menekşem
Bir tanem
Süheyla’m…