Süheyla Şiiri - Metin Keleş

Bir yıldızsın ışıldarsın gecede
Galakside ölüm var mı Süheyla
Şiir yazdım kaldım en son hecede
Ak göğsünde kalem var mı Süheyla

Girdim çıktım güzellerin iline
Çok sevdim hep döndüm aşkın ilkine
Şaştım kaldım ben bu sevda ilmine
Senden başka bir yar var mı Süheyla

Dünya bana uzak kaldı marstayım
Sen gideli isyanlarda yastayım
Bir ışık ver karanlıkta hastayım
Bu aşkta bir umut var mı Süheyla

Şekil almış mor bulutlar rengarenk
Almış gökyüzünü mutlu bir ahenk
Seni seçtim ben hasreti bilerek
Bu yoldan bir dönüş var mı Süheyla

Verdiler bir altın tasta şerbeti
Herkes bilir zordur aşkın heybeti
Bilmem mecnun buna nasıl sabretti
Seni böyle seven var mı Süheyla

Gök kubbe bu vatan benim toprağım
Ne çok cesur ne de öyle korkağım
Topladım ömrümü tasım tarağım
Gideceğim bir yer var mı Süheyla

Önce yokuş sonra yollar kapandı
Gönlüm baştan sona aşka boyandı
Anladım ki bütün düşler yalandı
Sende başka rüya var mı Süheyla

İnsan doğar yaşar sonra ölmez mi
Garip olan bir gün olsun gülmez mi
Yanan ateş yavaş yavaş sönmez mi
Bildiğin bir yağmur var mı Süheyla

Yalın ayak çıktım kayıp kunduram
Bilmem seni kime nasıl sorduram
Aşkın mektebinde yoktur numaram
Sende bir numara var mı Süheyla

Tomurcuktum açtım dalım eğildi
Bütün oklar hedefime gerildi
Bak bedenim bir caddeye serildi
Sandığında kefen var mı Süheyla

Yedi yıldız bir tanesi lacivert
Seni sevdim içimi kapladı dert
Bu şiirde burda oldu nihavent
Sende başka şiir var mı Süheyla