Adam, kendi gibi bir tanrıya aitmişçesine;
"Kadının sahisi kafi", dedi.
"kadın beli de kambur sırtı gibi eğik", olmalı.
hadi be oradan, kendi gibi..
hadi be oradan, öylesi kafi, hadi be oradan!
kime ne be adam, sana ne..
fakat bunlar.. hülyada ve olduğu gibi özünde,
hiç biri gibi, kendisi de nihayetinde mühim değil..
ÖZÜNDE BİR KADIN, BİR DAĞ GİBİ DİK!
ve bir yamacından aşağı, bir yonca yel gibi rüzgarda.
öyle ya peki söz konusu olunca "adam"?
"dobra, söz sahibi, dinç.."
niye susuyor sesleri insanın, bunlara karşı,
baharda buz kesmiş tan yeli gibi?
konuş.. dök hülyayı denize, mühim olan insan ya hani..
konuş be adam, kime ne!
....
Kayıt Tarihi : 6.12.2025 11:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
bilinmeli kadın.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!