Bir sufi yalnızlık şarkısı söyleniyor uzaklarda
kendinden geçmiş, dokunma
masmavi bir gökyüzü yıkıyor ortalığı, hesapsız kitapsız
daracık sokakta çalgı çengi
karşı yarım kürede neler oluyor, az ötesi bulut karası zaman
ortalıkta hüzün parçacıkları saçıntısı
boşversem
aniden gülerek yerinden oynayabilir mi dünya
tekdüze ağlayarak hikâyenin içinde kalabilir mi can
nefes alabilir mi
sıkıcı zamanlar senfonisinde hareketsiz, nota sehpası gibi
düşün ki
boşuna çevirip duruyorlar üzerinde ayı, güneşi
ne şef yönettiğinden haberdar, ne orkestrası ettiğinden
şimdi solo şarkılar söylemek zamanı
bir başkasını duymadan
kapatıp gönül penceresini derinden, faili meçhul
hayatı yaşamak
bir de sevdalanmak içeriden içeriye
Nasıl ola ki
Bülent Öntaş
02.04.2024 - İstanbul
Kayıt Tarihi : 4.4.2024 23:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!