Sûfî Şiiri - Yorumlar

Sağanaklara yenik düşerdi gözlerim

Güzel bir şiir

eskisi gibi çok sık giremiyorum çok geç okumamın hüznü içindeyim sınavlar gün geçtikçe ağırlık kazanıyor kalem derin işlemiş satırları nadide bir şiir misali sayfanıza düştüm en derin saygılarımla tebrik ediyorum

Öncelikle geçikmiş kutlamamın mahcubiyeti ile , değerli kaleme / yüreğe tebrikler , sevgiler sevgili Naime hanım + + ............asena

Sayın Özeren, güne damgasını vuran anlamlı şiirinizi ve siz değerli kalemi kutlamakta geç kalmanın mahcubiyeti içinde, sizi en kalbî duygularımla kutluyorum... İnanç ve itikat derinliğiyle kaleme alınan nadide mısraların üzerine bir şey eklemeye kendimi yetkin hissetmiyorum, hele de şu iftar saatinde :)... Sevgi Selâm Dostlukla /M.YAZICI

* İçten duyarlı Şaire-Yazarlığınızın yanısıra bu anlamlı şarkı sözü
yazarlığınızı da sonsuz kutluyorum..*

güne ve yerine yakışan şiirinizi bir kez daha kutluyorum.. yüreğinize sağlık naime hanım.. sonsuz saygılarımla..

Güne yakışan şiir için, sevgili şairi bir kez daha kutluyorum. Sevgiler

Kimi zaman acemi bir neyzenim
Kimi zaman aşk yolunda yorgun semazen
Dertli neyime nefes ol ey Sûfî
Sema bitmeden…

Bu güzel yakarışın günün şiiri olması kafi daha nasıl anlatılabilir gönülleri aşka davet sedaya icabet başka hangi kelimelerde böylesi yankılanabilir ki saygı ve candan tebrikler im sevgili hocama.

GÜNÜN ŞAİRİNİ BÜTÜN KALBİMLE KUTLUYOR,
MÜKEMMEL ŞİİRİNİ HAYRANLIKLA TAKDİR EDİYORUM.
*
İKİ ŞAPKALI “Δ BİRLEŞİR “Û” OLUR…

“Sûfî” mensubiyet, aidiyet ifade eden bir kelimedir.
Zaten “sûf” kelimesine aitlik eki olan “î” getirilerek bu anlam kazandırılır. İkinci “î” de getirilirse sanki “aidiyet-i mensubiyet” gibi katmerli bir aitlik ifadesi olur.
Hani bizde “çay-dan-lık” kelimesi vardır ya, aynen böyle. “Çaydan” zaten çay konulan kap demek.
Tıpkı “şam-dan, cüz-dan, kür-dan” gibi.
Farsça “-dan” eki, “taşıyan, içine konulan, tutan” gibi anlamlar kazandıran bir ek. Tıpkı Türkçemizdeki “-lık, -lik, -luk, -lük” ekimiz gibi. Misal, kitap-lık, kömür-lük, söz-lük, göz-lük -:) gibi…

Başlığa gelince.
Gerçekten de şeklen iki şapkalı “îî” yi yan yana getirirsek sanki bir şapkalı “û” görmüş gibi oluruz.
Efendim iki î’de iki şapka kanat gibi durur, û’nun üzerinde. Aynen öyle.
Güzel olan da bu zaten.
Öncelikle iki iken bir olmak. Sonra da birlikte “birlik”e uçmak…

İşin sufî’lik yanı burada.
Çıkarsız sevmek.
Bütün kalbiyle inanarak sevmek.
Saflığın had safhasıyla yani tertemiz haliyle, art niyetsiz, içinden geldiği gibi ve zerrece olumsuz düşünceye kapılmadan, nefsi arzulara yenik düşmeden, şeytanî olmadan, asla ve kat’a karşılık beklemeden sevdiğine (sevgiliye) kavuşmayı istemek.
Sûfî’lik işte böyle bir anlayış, böyle bir felsefe, böyle bir “hikmet”…

Sûfî kelimesinde anlam çok.
Daha geniş bir düşünceyle hayata bakmak, Yaratan’ı anlamaya çalışmak… Yani işin tasavvufî yönü bu.
Kelimenin kök harfleri “svf”dir. Dolayısıyla “suffa, saff, sufe, savf, sufane, sofos(tike), sûf” kelimeleriyle anlamca çok çok farklı değerlere bürünen bir kelime.
Misal: Sûf; Arapça “yün” demek.
Bir lokma, bir hırka.
O zamanın kumaşı sadece yünden…

Eh, sufîler de dervişlerden, erenlerdendirler. Belki tek farkları, daha münzevi, daha dergâha bağlı yaşamaları. Gezgin olmayışları. Yönlendirenlerden, hocalık yapanlardan, târik, mürşid (yol gösterici) olanlardandırlar.

Şiirin etrafında pervane olduk. İnşallah ateşe değmez, meleke kanatlarımız.
Sonra şaire gibi yanıp yakılırız. Belki de vasıl olamadan Hakka gider, vuslata ereriz…
*
Aşk oku…
Ne bela meret.
Ne bela dert…
Hedefi belli.
Gireceği tek yer insan kalbi.
Saplandı mı, yakar ta derinden.
Acısı bile tatlı, acısı bile haz verici.
Acısından bile zevk duyulası, kurtulası değil.
Dokunulsa gözyaşları sel olur, kavuşmak için ummana…
Yeniden toparlanmak için önce dağılmak, sonra aşkla yeniden bütünleşip vuslata vasıl olmak…

Aşkın üst noktası.
Sanki aşkın yücelerinden sesleniş…
Adı, dilde zikir…
Kulaklarda çınlayan sesi gurbet…
Ayrı, ama yine de bir bütün.
Uzakta, ama kalbinin en müstesna yerinde, ruhunun en derininde…
Böylesi bir ayrılık, böylesi bir birlik…
Medet saki!..
Bir yudum su!..
Su hayattır. Su candır. Su varlıktır.
İnsanın özü de bir damlacık su değil mi?
Boğazını gam lokması tıkamış.
Bir yudum…
Su niyetine ver, ey saki!..
Cana gelsin, candan olacak…
Son dilek, yerine getirilsin.

Ah bu neyzenler…
Yanık yanık inlemenin kerameti ney’den mi, neyzenden mi?
Hangisinin içi daha esved, daha sevdalı?
Hangisinin içi daha yanık?
Aşk uğruna pervane olup, dünyanın dönüşüne ayak uydurmak mı, yorgun bir semazen misali?
Ney dertli, çalan dertli…
Bir nefes ol, son nefes ol, ey sûfî!..

Dönüş başlıyor…
*
Ve son sözüm Özeren'den aşağıdaki çok anlamlı dörtlük olsun.

Ruhum kasırgaların koptuğu yerde
Doğurgan bir dert yumağı yüreğimde
Erisem gam yemezdim nağmelerinde
Sûfî nefesinde bir ney olsaydım...

OLSAYDIM adlı şiirimden...

*
Yüreğine, emeğine ve kalemine sağlık, Sayın Naime Özeren…

Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
Daim yazın, daim olun…

Sağlıcakla…

Hikmet Çiftçi
03 Temmuz 2014

“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”

İçeriği ve konu işleyiş biçmi ile çok hoş bir şiir.Anlamalı ve satır aralarında düşündüren dizeler..KUTLUYORUM++ANT.