Çocukken de ben böyleydim
Asi yüreğime söz geçiremezdim
Özlemler kara saplı bir bıçak olup
Saplanınca tam onikiden
Sağanaklara yenik düşerdi gözlerim
Yağmur mevsimi değildi henüz
Ve dokunsalar dağılacağımı,
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
