Sufi Şiiri - İlhan Önal

Cinayet işledim! Sol elimle... Yarası kanayan aklımı, tuz bidonuna basıyorum şimdi. Kokmasın o anımın düşünceleri...

Ketum bir akşam vakti, yarım bir şiir vardı, yaktım! Çirkin bir kandilin alevini tuttum üzerine… Gözlerim zift gibi karanlıktı ve genzi yakıyordu.
Gece söyledi “Üşürsen, şiir yak!” diye
İşte o elimle işledim cinayeti...

Bağrımdan uzakta tutuyorum şimdi
Cezası, yürek sürgünü

Sözcüklerine ihanet eden bir Sufi ney üflüyor, varmak için kapıya…

“Karıncadan korkarım!
Yılandan, çıyandan, sinekten…
İnsandan korkarım!
İnanırsam tanrıdan korkmam bu vakit
Ne toprak ölçüm
Ne su
Ne ateş…
Si sii si si do re do si re do re do si re do…”

Denizin kenarındayım.
Başka bir cinayet bu!
Dokunuyor elime, eceline susamış yeni bir dize...
Kızıl bir ölüm akacak birazdan suya...

Sufi mavinin makamında
Raks ediyor...
Sözleri yankılanıyor boşlukta...

“Kayayı yalayan su, iştahının izini bırakır tuzuyla...
Deli olanlar anlar, denizin izlerini…”