Süfeyra Şiiri - Alper Eğrikar

Süfeyra,
Ben masum bir çocuğum,
Sana gelirken sakalımı yere bırakıp geliyorum.
Tek isteğim yüzük parmağına bir halka geçirmek.
Yükte az pahada gözlerin kadar ağır bir halka,
Kalbim binlerce sıra beklemiştir kuyumcularda.

Süfeyra,
Beyaz hırkanı çıkarmanın vakti geldi geçiyor,
Bakıyorum da, seni görmek bana gelinlik diktiriyor.
Yegane işi kalbe nakış dikmek olan terzilerde.
Kuyumcu, terzi bunların parası hep acıyla ödeniyor.
Gözyaşı bankasının verdiği kredilerle.

Süfeyra,
Gözlerinin içinde anneliği görüyorum.
Çocuk yükü omuzlarına ne kadar da yakışıyor.
Sadeliğinle omuzlarındaki melek sayısı üçe çıkıyor.
Kalbime alıştıra alıştıra babalığı öğreten sesin,
Senden başkasının anne olamayacağını anlatıyor.

13.3.24
süfeyra/sakinin defteri