Süeda Şiiri - Ali Kadıoğlu

Seher vakti sürurlu bir anımda
Sanki duydum ötelerden bir nefes
O an birini hissettim yanımda
O sendin, ebed solmayacak prenses..

Üzerime sanki bir dünya indi
Üzerimden sanki bir rüya geçti
Hayata küsecek tek bendim şimdi
Neylersin, bu gönül hicranı seçti..

Eskimez hislere düştü bu yürek
Bir his ki, derman yok onu demeye
Ve hüzünlü kalp birden inleyerek
Ağladı.çağladı; çekti sineye..

Davetsiz dayanan misafir gibi
Geldi de kapıya hüsran dayandı
Kendi ülkesinde bir sefir gibi
Hem kalbim, hem aklım, hem ruhum yandı..

Akşam bir kafese girercesine
Dört bir tarafımı karanlık sardı
Bana bu aşk imkansız dercesine
Karşıma gerilen bir ince zardı..

Kendimden kaçırıp, sendin yalnızca
Bu vahşi rüzgara beni fırlatan
Bir gün hasretinden uzak kalınca
Anladım ki sendin bana renk katan..

Oradan, uzaktan, bir serap gibi
Mercan gibi bir el bana gel diyor
Lakin görünüyor zamanın dibi
O el karanlığa kaçıp gidiyor..

Çöz bu sırrı gayrı Bayburt'un kızı
Çöz ki dinsin yüreğimin sızısı
Gökteki güneşi, gece yıldızı
Çöz ki herkes bilsin, kimin sızısı..

Ormanda kaybolan bir çocuğum ben
Bir ömür arayan arkadaşını
Açmaya yüz tutmuş tomurcuğum ben
Ki kaybetmiş topyekün savaşını..

Geride ne varsa bırakıyorum
Kalıyor dünyada bir sen, bir de ben
Sonrası karanlık, çukur, uçurum
Ne çıkar, ne çıkar artık gelmesen? !

Lügatım tükendi, bitti şiirim
Ne güzel, ne hoş şey sende tükenmek
Nedendir, bilmem ki, senden de şirin
Aşkına sarılmak, ona bezenmek..

Ufuksuz çöllerde sensin Süeda
Yanıp yanıp sonra sönen o ışık
Şimdi sen sen değil bensin Süeda
Uzayan, kıvrılan, dönen sarmaşık...