Kucaklar beni,
evrenin tefekkürü.
Bir nefes
koynuna sarar..
Gönlünle bak der
gördün mü hakikati,
Geçen gün yine raflarda gezindim.
Raflar dolu, anılar yıllanmış,
iğde kokuyor yaprakları
derin derin çekiyorum içime..
Eylül ile tazelenecek ruhumuz, inanıyorum
lakin biriktirdiklerimin izi de kaybolmasın istiyorum.
İçimde bir acı,
nasıl oluyor da
sensiz bir gün bile geçmez diye düşünürken
yılları devirebiliyorum...
Gözlerim nemli,
yüzünü aklıma getirmeye çalışıyorum,
Aynı göğün kucağında
farklı manzaraları seyirdeyiz hepimiz
manzaralarımız gibi
yol arkadaşlarımız da farklı,
hayatı yorumlayışımız
beklentilerimiz, arzularımız
Hasret barınmakta hepimizin yüreğinde..
sağanak sağanak hasret..
Bazen ferde, bazen derde,
bazen o ari hislere..
belki porselen bir oyuncak bebeğe
bir çift göze,
Ait hissedemedi bir türlü insan
ve iyelik eklemeyi öğretti hayat.
Bir gece kahredebilirmiş tüm hevesleri,
öğrendim..
Bu donakalmış kalem kimin?
Şöyle bir durup da
yeryüzüne baksana..
Ne çok koşuşturuyoruz oysa
oradan oraya
ve dahi sonsuzluğa...
gittiğimizi bilmeden.
Çok mutlu olduğunuz zamanlarda da
ağlamak gelir mi içinizden
hani böyle ılık ılık
tüm mücadelenin yorgunluğunu
yanaklarınıza...
Bu duygunun rengi olsaydı
Nilüferlerin böyle bir arzusu var mı bilemem
Bazen insanın ihtiyaç duyduğu tek şey
Farkına varılmak oluyor
Seni görüyorum
Seni duyuyorum
Senin farkındayım
İnsan insanın bazen ilacı,
bazense yarası oluyor nisan
Şaşıyorum bazen,
nasıl barındırıyoruz bu kadar yükü sırtımızda..
Biriken şeyler var;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!