Birdim, bin oldum
Ruhumla can buldum
Diyar diyar gezdim kayboldum
Aşkı kalbimde buldum.
Leyla'ydım Mecnun oldum
Aşk üzere yaratılmışken
Bu aşka ihanet neden.
Kendi aşkımız varken
Başka diyarlarda aramak neden.
Ben ben değilken
Ben demek neden.
Biz bir hikaye yazdık
Her şeyi yok saydık
Bilemedim biz olmalı mıydık?
Geride ne sen ne ben kaldık
Uzun bir yolculuk sandık
Ey gönlümdeki tahtın sahibi,
Ey varlığıyla şereflendiğim,
Ruhum kuru bir toprak,
Bu yaşadığım bir muğlak.
Ben miydim sana vurgun?
Sarı bir uçurtma görüyorum ufuklarda,
Peşinden hırsla koşan çocuklar,
Yağmurla beraber ağlayan insanlar.
Görüyorum hepsini, umursamadan.
Tek yaralı kuşun ben olduğunu sanırken,
İşte sonbaharda döküyor yapraklarını
Akıp gidiyor zaman
Rüzgâr, yapraklara mı düşman?
Aydınlık geceler son buluyor
Yerini nagehan bir sis kaplıyor
Kimi ruhlar sığamadıkları kalıpların esiri
Kimi sancılar uğradıkları acının kâbusu
Rüyalar, alemin bir kaçışı
Sayfalar, hayal gemisi
Kayboldum dediğim an
Ölüm var çocuğum.
Arkada bırakılacak kırgınlıklar
Önünden yürüyecek hüsranlar...
Sen gönlünü ferah tut.
Bu acı sana miras değil
Senin hayatına değil
''Siyahtı bizim aşkımız,
Hem asil hem de sonu görünmeyen...
Sonra yavaş yavaş renklendi,
Ve sonu erken göründü...''
-
Kılıç Arslan
Tüm Yorumlartakip