Sudenaz Abla Şiiri - İlker Murat Çinitaş

Ufaktın tefektin ama hamarat
Satardın her şeyini haraç ve mezat.
Adınla vücudun birazcık tezat
Mahallenin maskotu Sudenaz abla.

Gözleri götürmüyor kalpleri fesat
Fettansın kocalarına vermiyon rahat.
Birleşmiş kadınlar işin çok sakat,
Mahallenin düşmanı Sudenaz abla.

Balkonda oturup fotoroman okurdun
Gelip geçenlere cilve vururdun.
Boyalı saçlarını ters savururdun
Mahallenin artizi Sudenaz abla.

Eline su dökemez Türken Şoray’lar
Kapında kuyrukta Tanju Koray’lar
Sana yakışırdı köşkler saraylar
Markiz’in kiracısı Sudenaz abla.

Malûm işlerinle yükünü tuttun
Delikanlıların ümüğünü kuruttun.
Parayı vurunca mahalleyi unuttun
Zengin ayrılışı oldu gidişin Sudenaz abla.

Gramofona bir taş plak atardın
Etraftakilere caka satardın.
Eşlik ederdin şarkıya sessiz ve rahat,
“çok sevdim suç sayıldı
Hiç sevmedim kabahat
Bir his diyor ki bana öl de kedini arat”.

.İlker murat çinitaş.