Sûde Seramonisi Şiiri - Muhammed Said Arı

Yezid misali su demeyi ettin haram,
Dökseler bir nesnesini kalmaz hiç yaram,
Ben Hüseyinim de, sanmasın imran atam,
Vakarın nesnesi dinletmedi bir ezan.

Hasan hüsne hüsn üzre gelip etti, selam,
Iyd-ül ekber dedi cahil, tek nasip kelam,
Sümbül rengi pürce bulutlar mavisinden,
Zaman hicran oldu da hicret etti yalan.

Kabe Medine arasında durur şeytan,
Ya tekkeden ya da mekkeden umar eman,
Gördüğü yeşilin, dikensi renklerinden,
Doğrulmayan gündüzün, şevkinde şaduman.

Zalim zulme zülm üzere koştu tümde, inan,
Arz-ı Mevuddandır, görmedi sence viran,
Yoktur mihnet vadisinde, padaş-ı benden,
Akilin az derdi, yaktı cümle Saruhan.

Münasip, ol ciherde esbab-ı zuhuran,
Yansa da şu sinemde, esfel-i buhuran,
Gelmeyecek yaman bir, istihkam-ı çünden,
Lakin durmaz böyle, hiçbir asl-ı ruh-u an.