Issız bir adadayım şimdi,
Her yer yemyeşil, kuşlar neşeli, okyanus sakin,
Kaçtım, senden ve en çokta kendimden,
Ayaklarımın altındaki kumlar yakıp kavuruyor,
Tıpkı tenin gibi,
Rüzgar savuruyor bedenimi şiddetle,
Bir evi daha yerle bir oldu bu gece,
Denedi konuşmayı hece hece,
Sonra sustu, ağladı bir süre,
Kalsaydı eğer dönecekti evine.
Bir umudu daha söndü bu gece,
Gece olmuş yürüyorum bilmediğim caddede,
Bir sokak lambasının altında duruyorum,
Kapattım gözlerimi hissediyorum tenimde,
Doğa ana ağlıyor, şarkısını duyuyorum.
Bir esinti çıkıyor, savuruyor damlaları,
Bencilim sevgilim, herkese yer verdim kalbimde.
Oysa sana saklamalıydım en güzel köşeyi.
Ama fark ettim ki saklasam da
girmezmişsin kapı eşiğinden kalbimin.
Ben bıraktığın son hatıraya dokunurken tutuştum.
Yandım, kül oldum.
Gittin, ansızın gittin, bu öyle bir gidiş ki,
Ruhumu da yanında götürmüşsün gibi,
Tüm umutlarımı, tüm varlığımı, hepsini,
Gittin işte benden koparıp beni.
Bahar gelmiyor, güneş doğmuyor artık,
Bu gece gökyüzü daha solgun daha kırgın,
Yıldızlar sönmüş, parlamamaya yemin etmiş,
Sisli gece engelliyor buluşmamızı yorgun argın,
Gözler hapsolmuş, kuşlar ağlamak istemiş.
Bir yıldız kayarsa şayet dilek tut bu defa,
Korku girdabı vardı içimde oldukça büyüdü,
Farkına varmak zor oldu, hapsetti içine,
Çektim kendimi, bedenim yalnızlığa büründü,
Yükseklikten korkup uçurumun eşiğinde.
Tek kaldım belirsizlikte dostlarım nerede?
Yürüdüm, aklımda ve kalbimde sen,
Kim bilir nasıl olurdum bilmesen,
İçi boş, yankılanan bir mahzen,
İçinde sana esir olmuş bir ben.
Yıllar sonra gördüm seni o bıraktığın yerde,
Tuttun yeniden ellerimden çağırdın kalbine,
Geldim, geldim çünkü yoktu gidecek yerim,
Evimdi gitmem gereken evimdin sen benim,
İki ruhtuk biz yıllardır kavuşmayı bekleyen,
Sarıldık ve olduk artık tek ruh iki beden,
Nefes almak zorlaşır kaybettiğinde,
Yolu tamamlamış lakin yol yanlış,
Anlamı kalmadı artık yaklaşan son ile,
Uçurumdan düşen bittiğini sanmış.
Sol yanımda bir acı, bir keder,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!