anamdan doğan tüm bebeklerin kafası kazındı
ve dünya boyattı saçlarını kızıla
sen doğmamıştın o zaman daha
silahın namlusundan emzik yapardı kadın
ve sen bir ben daha doğururdun saçlarından
dünyada hayat arıyordu nefesim
bir gezegenin derisine çizilirken
değeri yaşarken bilinmeyen
o sessiz resim
ben kelimelerimden türettiğim her çocuğu
sakladım,evimin na mahrem çatısında
şimdi,kelepçelendi cümlelerim
su, namusunu temizlemek için
girdi sadece kelimelerimin arasına
via vigilandum
Via VigilandumKayıt Tarihi : 27.11.2017 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!