Sudaki Kadın Şiiri - Demir Zengin

Tenin ak bir kaşağı,suya uzanıyor...
İzdüşümü güzelliğin çoğalıyor sonra suda
Suyla senin gizemin çözülüyor
Çözülüyor düğümler...
Yansımalar,yansımalar...

Karanlığın sessizliğini dinliyorum suskunlukta
Işık diline kulak ver yıldızların
Yıldızlar konuşuyor...
Yıldızlar parlıyor seninle bir olup
Hanginiz daha bi' afitap?

Yüzün gölgelerden taşıp suya çarpıyor
Aydınlık gövdesine sarılıyor toprağın
Toprak oluyor mavi asmalı göl
Buram buram sen kokuyor taşlar ve yosunlar
Suya karışmış köklerin...

Alev gibi yangın geceler,
Tertemiz bakışlarımızın sonu yok...
Pırlanta berraklık gümüş renginde
Sedeften çiçekler ve billur bir çağlayan...
Senin akıntın harmanlanıyor böğrümde...

Ben İbrahimim, sen su
Ve gecenin koru aramızda
Karışıyoruz birbirimize
Yanmıyoruz...
Arınıyoruz günahlarımızdan...
Yanmaz günahlarından arınanlar...

Dağların sırtına vurulmuş al deste güller
Aynalardan kaçan dualar türüyor dillerimizde
Ovalarda,kırlarda,mezralarda akın akın,
Sen geziniyorsun suyla bir olup...
Dolanıyor belime senin düşlerin
Bitkiye,yeşile,doğaya can veriyor son öpüşlerin
Su sesine karışıyor sevişmeleri meleklerin

Karanlığın sessizliğini dinliyorum suskunlukta
Işık diline kulak ver yıldızların
Yıldızlar konuşuyor...
Yıldızlar parlıyor seninle bir olup
Hanginiz daha bi' afitap?

Sen,sudaki kadın
Sen mi ölümcülsün
yoksa yansıması mı ayın?
Bir belalı sokak gibi duruyor yüreğimde senin çıkmazın...