Su taneleri anlamlı hareketler yaparken,
Tutulmuştu gözlerim suyun üzerindeki siluetine, güneşin. Sonsuzluk kokuyordu rengi.
O kadar pembe, bir o kadar da sıcak.
Portresindeki yanağıydı sanki Nakşidil’in.
Küçük mimiklerle tatlı gülücükler çıkartan.
Yüreğinin derinlerinden yüzüne kadar süzülen merhametiyle. Bu; hayalime düşen bir parıltı, bir umut yolculuğuydu belki.
Bir Fatih olsam da, o an ressam uyanıyordu kalbimde, Hayallerini çizgileyen…
Onu çiziyordu gözlerim.
Gözlerimin önünden mutluluğun derinliklerine dalıyordum. Doluyordu hep günbatımıyla boz renkli düşlerime. Bu huzurun bekçisiyim.
Sevgim kadar güçlü, yağmur kadar masum…
Uyuyor mudur acaba? . .
Düşlerimin sesini duyup da uyanmasın…
Kayıt Tarihi : 28.4.2018 11:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
YOLUN SONU TASAVVUF KİTABINDAN...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!