Suda bir akmak bellemiş Şiiri - Abdullah ...

SUDA BİR AKMAK BELLEMİŞ

Toprağın derinliklerinden.
Duvarlarını yıkarak ulaştı güneşe.

Hayat verebilmek için
Kuruyan ağaca otlara, güle, çiçeğe
Ve insana, yaşayan ne varsa

Damarda dolaşan kan
Bedende yaşayan can gibi
Bir damla su bir yudum mutluluk
Yüreği yanmış güzelliklere

Oysa sürgündür yüreği enginlere
Ben gibi başı boş
Dökülür gider gözesinden

Yana yana döne döne
Sekerek taşlardan
Çarpa çarpa kıyılara
Suda bir akmak bellemiş
Alır başını dağlardan
Gider yüreğinin götürdüğü yere

Aktıkça dere olur
Coştukça nehir
Yıkarak yürür kıyılarını
Coşkusuyla kucaklaşmak için denizin

Sonradan koyar hasreti dağların
Çelik kafesler içinde çırpınan bir kuş gibidir
Yavaş yavaş hüzün alır
Sevdanın coşkulu yerini
Denizin durgunluğu
Koyakların coşkulu akışına çeker düşleri

Oysa dönüşü yoktur zamanın geriye
Dönüşü yoktur suların yeniden dağlara
O artık özgür tutsağıdır deryaların
Öfkeleşir içinde sevdanın akışı
Bazen sularda yitirir barışı

İsyan kuşatır bitimsiz kavuşmaların sevincini
Başlar dalga dalga dövmeye sahilleri.

Vura vura başını taşlara
Kıra kıra dalgalarını
Köpük köpük titreşir yüreği
Şafakla yorgun düşer süt liman olur

Başlar içten içe
Parçalamaya kendi yüreğini
Akşamları dağların serinliği
Yeniden kışkırtır özlemleri

Kanat vurur martıların özgürlüğüne
Bel vurur kenarına limanların
Ve aşılmaz barikatına kıyıların
Bir daha dönüşü yoktur dağların

Suda bir akmak bellemiş
Buluta çıkmak bellemiş
Şu benim divane gönlüm
Bendini yıkmak bellemiş

Mart 2002