Suçumuz Neydi Şiiri - Sinan Turan

Suçumuz neydi bizim?
Sevmek miydi suçumuz?
Mutluluğu birbirimizin dizleri dibinde yaşamayı,
İstemek miydi suçumuz?
Yıllar sonra aradığımız sevgiyi tekrar bulmuşken aynı yürekte,
Birbirimize daha sıkı sıkı sarılmak mıydı suçumuz?
Neydi bizim suçumuz?
Çokça sevip çokça mutluluğu istemek miydi?
Yüreğimizi birbirimize bağlamak mıydı suçumuz?
Tek bir kişiye adamak kendimizi yüreğimizi,
Birbirimize kenetlenmek miydi suçumuz?
Neydi bizim suçumuz?
Birlikte yaşlanmayı birlikte ölmeyi istemek miydi?
Hayatı en güzel tadında yaşamayı istemek miydi suçumuz?
Sevgiyi ve mutluluğu,
Tek bir yürekte aramak mıydı suçumuz?
Sürekli Rabbimize sığınarak,
Dua edip yalvarmak mıydı suçumuz?
Yoksa suçumuz hiç bıkmadan usanmadan,
Yaradan'dan birbirimizi istemek miydi?
Suçumuzun ne olduğunu söylemediler,
Bize sevgiyi bize birbirimizi çok gördüler.
Seni bana beni sana çok gördüler.
Mutluluğu sevgiyi ikimize çok gördüler.
Sığdıramadılar bizi sığdıramadılar,
Sevgimizi uçsuz bucaksız bu kocaman dünyaya.
Haram ettiler bize bir damla sevgiyi bir yudum mutluluğu,
İstemediler bi tanem istemediler,
Mutlu olmamızı istemediler kavuşmamızı.
İstemediler bir ömür birlikte yaşayıp birlikte yaşlanmamızı.
İstemediler birlikte ölüp aynı kefene sarılmamızı.
Kıydılar bize hiç acımadan,
Arkalarında bıraktıkları enkaza dönüp bakmadan.
Ezdikleri parçaladıkları yürekleri hesaba katmadan.
Hesapsızca düşünmeden yıkıp yaktılar.
Sol yanımızdaki yana yüreklerimize aldırmadan.
Ama doğru onlara göre,
Biz sevgiyi biz mutluluğu hak etmiyorduk.
Bizim bu dünyada mutlu olmaya hakkımız yoktu,
Sığdıramadılar bizi bu acımasız hayata.
Halbuki o kadar çok layık olmayan,
İnsanlar hak etmediği yerdeyken,
Ama işte bunlara rağmen çok gördüler,
Bize bu hayatta mutlu olmayı.
Suçumuz neydi bilmiyorum ama,
Cezamız bu olmamalıydı,
Sadece soruyorum kırgın bir yürekle: