Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
güzel ve anlamlı yorumunuz için sonsuz teşekkürler sevgili Nizamoğulları....yazdıklarınıza tüm kalbimle katılıyorum...sonsuz sevgiler ve saygılar...
insan olmayı beceremeyenlerden dostluk beklemek ne kadar doğru bilemem ama bu hatayı hep yapıyoruz..İnsan olmayı beceremeyenlerin şair olmalarını( şair gibi davranmalarını) bekliyoruz. Oysa önce insan sonra şair olunur...Yaram vardı bu konuda ve bu şiir deşti bir kez daha...
tebrikler
neden dersiniz, neden,
cevabı yoktur bu sorunun,
suçumuz,
herkesi kendimiz gibi sanmak,
iştebu yanlış her zaman aklımda derim ben...
ya melek olarak
yada şeytan olarak tanırım karşımdakini...orta kısım zaten sorun değil benim gibi diz insanlar..
saygımla
İnsan olmak değer bulmuyor artık... insan olmayan yanların varsa gel... denmeye başlandı...
İnsan olmaksa suç... bu suç seve seve işlenir...
Sevgimle
ahmed arif diyorki
biz bu halkı sevdik
veülkeyi sevdik
işte bağışlanmaz korkunç suçumuz
şiir harikaydı
birkaç dize de ben karaladım izin verirseniz
Susmanın da yakışığı
Bir sırra dayanan sükut
Mengenede bağır
Bağırabildiğin kadar
Hem de sorgunu halktan ver
Sen haklısın
Sen adilsin
Sen iyisin
Ama ver hesabını
Bu dünya bizim değil
Ya çek git
Ya kuşan bir savaşı iyiye dair
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta