Suçumuz İnsan Olmak Şiiri - Fulya Aydın

Yaşam
Sonsuzluğun yanında
Kısacık bir an
Telafisi olmayan
Geri dönüşsüz tek yol
Tek başına çıkılan seyahat
Yaşama doğarken ruhumuza üflenen
O ilahi kudret
Tanrının nefesi
Korusa da bizi yanlışlardan
Beşer olmanın dayanılmaz zafiyeti
Koruyamıyor günahtan
Aydınlık ve karanlık iç içe ruhumuzda
Bir yaşam boyu savaşsa da
İyi ve kötü yanlarımız
Biz ikisi ile var oluruz
Adımız insan
Doğarken öğretilenler
Hayat denen bu imtihanda
Unutuluverirler
Yaşam bir savaş aslında
İyi olmak
Onurunla yaşamak
Yaratana yakışır insan olmak
Ama insanca yaşamak
Nefsi ile hep mücadele içinde yaşamak
Oysa Sona yaklaşırken yapılır muhasebe
Kıyametten önce
Vicdan denen terazide
Her şey geride kalmıştır
Şan şöhret para
Bu dünyaya ait ne varsa
Kapanırken gözler
Dillerde dualar
İlk doğuşumuz gibi ruhlarımız yine çıplak
Yaklaşırız Allaha ağlayarak
Geç kalmış olsakta
Allahın keremidir tek sığınak
Yüce Rabbim affetsin
Suçumuz insan olmak