Suçum ne
kocaman ev içinde bir ben varım, sıkılıyorum, eziliyorum yalnızlığımda
eskiden ne güzel konuşuyordum kadehlerimle, onlar da terk etti beni
güllerimi güneş çarptı unuttular yediverenliklerini, her biri uykuda
ne güzel oyalanırdım guguk kuşlarıyla sak sanların izlerdim sevişmelerini
beni onlar da terk etti şimdi uzaklarda
tek eğlencem beslemek benim olmayan kedileri
arada bir telefonum çalmasa yırtıp atacağım kendimi ıssız bir kenara
bir de kuşlarım var sabah erken erik ağacında dalarlar sohbete
oturup onları dinlerim geçtiğim yollara dönerim şarkılarıyla
anılarla yaşarım bir süre yürürüm dağlara, tepelere
çiçeklere konuk olurum sohbet ederim çiçeklere siper olan taşlarla
sonra ekmek su taşırım dedemin savaştığı cephelere
az ötemde yalnızlık üzgün salyasını akıtmakta
minnettarım telefonumun öbür ucunda seni çok seviyorum diyen güzele
ağustos böceklerinin senfonisini dinletirim ona
o da bana bir şarkı,bir türkü söyler sonra geçer gazele
sonra sohbet gelir beni sık sık ziyaret eden ceylana
bakarım yeni yeni filiz sürmüş güneşten kavrulmuş güllere
yalnızlığıma inat avuturum kendimi günlük yaşantılarımla
eski alışkanlığımdır benim okumak
içeri girer sarmaş dolaş olurum kitaplarımla
ilk işim sayfalardan hayasızları, utanmazları kovmak
savurmak isterim kötülükleri deli rüzgarların acımasızlığında
alıştım ben ne güzel cinlerle perilerle yaşamak
kocaman bir ev kendi ellerimle kurdum tuğlalardan yara olurdu parmak uçlarım
yaşamak vardı ufukta, umut vardı, gelecek vardı,.bir kızım, bir de oğlum var
yürürdüm, inanırdım göğsümdeki imana ve birden yalnız kaldım neydi suçlarım
yürürdüm güneş terletmez, yağmur ıslatmaz, üşütmezdi karlar
yaralar kanamaz, gözlerim ağlamaz eksilmezdi inançlarım
şaşarım nereden çıktı geldi bunca beni üzen yalnızlıklar
23.09.2015
karamandere
Kayıt Tarihi : 23.9.2015 02:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Siz kendinizi, kendi ellerinizle teslim etmişsiniz hocam yalnızlık denen illete ama yok öyle yağma, bu kolaycılık bana göre, haddim olmasa da biraz tembellik, biraz da kendinizi salıvermişlik...
Yani şiirin kahramanının yaptığı bu yüzeysel bakıldığı vakit.
Oysa kahramanımız hiç de yalnız değil, doğa ve kitaplar işte arkadaşlarınız.
Kuş sesleri, hepsi, hepsi son derece kadirşinas ve son derece doğal dostlar, yapmacıklıktan, sululuktan ve her türlü garabetten arınmış...
Aslında şiirin kahramanı bu kadar dolu dolu yaşamaktan sıkılmış biraz, bu kadar
yoğunluk yormuş...
Kuş sesleri ah o kuşlar yok mu, bazen Sultan Süleyman olmak geçer içimden keşke Rabbim bizlere o kadar olmasa bile zerre kadar Sultan Süleyman'ın bu yeteneğinden bahşetmiş olsaydı...
Keşke, keşke...Yalnızlık diye bir şey yoktur sayın Hocam bana göre, yalnızlık insanın uydurduğu ya da kendi elleriyle içinde büyüttüğü bir garabettir...
Saygılar...
Yalnızlık., yoksulluk gibi hep dürüst insanları buluyor...
Şiir., duygularınızı başarıyla yansıtan güzel bir çalışma...
Kaleminize sağlık sayın Akdora ...
TÜM YORUMLAR (3)