Suçum Bir Ütopya Şiiri - İbrahim Seçkin ...

Yargılama beni, suçum bir ütopya!
Dağın yamaçlarında şırıl şırıl akan bir nehre benzer;
Adriyatik’ten Çin Seddi’ne akar gider.
Düşlerim onda gizlidir;
Çekik gözlü çocukların oynadığı bir oyundur.
Sonu Yörük diyarlarında biter.
Yargılama beni, suçum bir ütopya!
Bosna’da, Kosova’da, Selanik’te, Manastır’da,
Çelik gibi, beton gibi bir orduya benzer.
İstanbul’dan duyurulur; Şam’dan, Halep’ten,
Bağdat’tan, Trablusgarp’tan ses gelir.
Yükseldi mi arşa ezanlar,
Keşmir’den bir kardeş sıcaklığı el verir.
Yargılama beni, suçum bir ütopya!
Gölge olur mazluma, bir bayrak davasıdır;
Dalgalanır Mekke’de Medine’de ve Kudüs’te.
Ecdadın ayak bastığı her yerde!
Dirençli mücadelenin sonucu,
Bir hürriyet sevdasıdır yüreklerde.
Bazen mimlenenin yandığı,
Bazen yeniden ispat davasıdır!
Yargılama beni, suçum bir ütopya!
Makamları mazluma yar eden,
Mukaddes davada ölümlerin yürek yaktığı yerdir.
Osman Batur’ları, Çatlı’ları, Muhsin’leri,
Bir çığlıkla mücadeleye çağıran,
Edebali’yi, Yunus’u, Mevlana’yı,
Hoşgörünün hakanı yapan rüyadır.
Yargılama beni, suçum bir ütopya!
Yaylada dik dik uzanan ardıç ağaçlarına benzer;
Altaylardan Tuna’ya gölge eder.
Sevdam onda gizlidir;
Toroslarda yaban ve evcil keçileri kaynaştırır.
Sonu otlak yarışında biter.
Yargılama beni, suçum bir ütopya!
Sevdam; yataksız, yorgansız yiğitlerin düşü,
Cenge giden erin son gülüşü,
Rızkını dava edenlerin yürüyüşü,
Yargılama beni, suçum bir ütopya!
Yargılama beni, suçum bir Türk İslam!