Uzaklardaki ışık sönünce
En kıdemli aşklar batınca akşamüstü…
Uçurum manzaralı akşam saatinde
Gözlerinin en derin gözbebeğine düşmeden
Göz yaşlarımın kıyısında
Suya taş atarken dertlerimden
Ve sen yoksan
Cehenneme ev yapabiliyorsam
Kırmızı lambalı evlerden kazandığım günahla
Akşamüstünün yedinci renginde
Kefen biçiyorsan gözlerinin keskin nefretinden
Ve ben ağlayabiliyorsam dolu dizgin
“belki sevdiğimdendir” diyebildiysem
gözlerinin lacivertleşen gecesinde
siyahın taştığı bir karanlığın içine yürürken..
En koyu beyazlar sevişirken
Gözlerinin beyazında
Ben gölgemle öpüşmüşsem
Eğer sensizken…
“elveda” derken hüzünlere
bir fırt çekemediysem sigaranın sertliğinden
mutsuzluğu tatmak için
şımarıklığı giyinmişse ciddi çıplaklığım
ve her boka gülüp geçmişse vurdum-duyarsızlığım…
Ve unutmadıysam
Ve vazgeçmişsem
Platonikliğim batarken
Şiirlerimin liberolu kıçına
Ağzımdan çıkan her kelimenin esirliğini çeken
Asi gölgemle beraber
“suçluyum” diye bağırsam da
affetmeyeceksin beni biliyorum.
Bir hüzün daha kırışırken ellerimde
Seni sevdiğim için özür diliyorum
16 MAYIS 2000
İbrahim ÜnlüKayıt Tarihi : 3.11.2006 12:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
seni çok seviyorum öpüşgen dudaklım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!